1], simul habitaturi* placito sancto. Quaerebamus
quisnam locus nos utilius haberet servientes tibi: pariter remeabamus in
Africam. Et cum apud Ostia Tiberina essemus, mater defuncta est. Multa
praetereo, quia multum festino. Accipe confessiones meas et gratiarum
actiones, Deus meus, de rebus innumerabilibus etiam in silentio. Sed non
praeteribo quidquid mihi anima parturit de illa famula tua, quae me
parturivit; et carne, ut in hanc temporalem; et corde, ut in aeternam lucem
nascerer*[242]. Non ejus, sed tua dicam dona in ea; neque enim seipsam
fecerat, aut educaverat seipsam. Tu creasti eam, nec pater nec mater
sciebat qualis ex eis fieret. Et erudivit eam in timore tuo virga Christi
tui, regimen unici Filii tui in domo fideli, bono membro Ecclesiae tuae.
Nec tantam erga suam disciplinam diligentiam matris praedicabat, quantam
famulae cujusdam decrepitae, quae patrem ejus infantem portaverat, sicut
dorso grandiuscularum puellarum parvuli portari solent. Cujus rei gratia,
et propter senectam ac mores optimos, in domo christiana satis a dominis
honorabatur. Unde etiam curam filiarum dominicarum commissam* diligenter
gerebat, et erat in eis coercendis, cum opus esset, sancta severitate
vehemens, atque in docendis sobria prudentia. Nam eas, praeter illas horas
quibus ad mensam parentum moderatissime alebantur, etiamsi exardescerent
siti, nec aquam bibere sinebat, praecavens consuetudinem malam, et addens
verbum sanum: "Modo aquam bibitis, quia in potestate vinum non habetis: cum
autem ad maritos veneritis, factae dominae apothecarum et cellariorum, aqua
sordebit; sed mos potandi permanebit*." Hac ratione praecipiendi et
auctoritate imperandi, frenabat {158} aviditatem tenerioris aetatis; et
ipsam puellarum sitim formabat ad honestum modum, ut jam nec liberet quod
non deceret.

18. Et surrepserat tamen, sicut mihi filio famula tua narrabat, surrepserat
ei vinolentia. Nam cum de more, tanquam puella sobria, juberetur a
parentibus de cuppa vinum depromere, submisso poculo qua desuper patet,
priusquam in lagunculam funderet merum, primoribus labris sorbebat exiguum,
quia non poterat amplius, sensu recusante. Non enim ulla temulenta*
cupidine faciebat hoc, sed quibusdam superfluentibus aetatis excessibus,
qui ludicris motibus ebulliunt, et in puerilibus animis majorum pondere
premi solent. Itaque ad illud modicum quotidiana modica addendo, quoniam
qui [Sidenote: Eccli. 19, 1.]_modica spernit, paulatim decidit_, in eam
consuetud