um noverat eam, multum in ea
laudabat et honorabat et diligebat te; quia sentiebat praesentiam tuam in
corde ejus, sanctae conversationis fructibus testibus[244]. Fuerat enim
[Sidenote: 1 Tim. 5, 9, 4. 10.]_unius viri uxor, mutuam vicem parentibus
reddiderat, domum suam pie tractaverat, in operibus bonis testimonium
habebat_. [Sidenote: Gal. 4, 19.]_Nutrierat_ filios, toties _eos
parturiens_, quoties abs te deviare cernebat. Postremo nobis, Domine,
omnibus, quia ex munere tuo sinis loqui servis tuis, qui ante dormitionem
ejus in te jam consociati vivebamus percepta gratia Baptismi tui, ita curam
gessit quasi omnes genuisset, ita servivit quasi ab omnibus genita fuisset.

[Sidenote: X. Colloquium cum matre de regno coelorum.]

23. Impendente autem die quo ex hac vita erat exitura, quem diem tu
noveras, ignorantibus nobis; provenerat, ut credo, procurante te occultis
tuis modis, ut ego et ipsa soli {161} staremus incumbentes ad quamdam
fenestram, unde hortus intra domum quae nos habebat prospectabatur, illic
apud Ostia Tiberina, ubi remoti a turbis post longi itineris laborem
instaurabamus nos navigationi: colloquebamur ergo soli valde dulciter; et
[Sidenote: Phil. 3, 13.]_praeterita obliviscentes, in ea quae ante sunt
extenti_, quaerebamus inter nos apud praesentem Veritatem, quod tu es,
qualis futura esset vita aeterna sanctorum, [Sidenote: 1 Cor. 2, 9.]_quam
nec oculus vidit, nec auris audivit, nec in cor hominis ascendit_. Sed
inhiabamus ore cordis in superna fluenta fontis tui, [Sidenote: Ps. 35,
10.]_fontis vitae qui est apud te_; ut inde pro captu nostro aspersi,
quoquo modo rem tantam cogitaremus.

24. Cumque ad eum finem sermo perduceretur, ut carnalium sensuum delectatio
quantalibet, in quantalibet luce corporea, prae illius vitae jucunditate,
non comparatione, sed ne commemoratione quidem digna videretur; erigentes
nos ardentiore affectu _in idipsum_[245], perambulavimus gradatim cuncta
corporalia, et ipsum coelum, unde sol et luna et stellae lucent super
terram. Et adhuc ascendebamus interius cogitando, et loquendo*, et mirando
opera tua; et venimus in mentes nostras, et transcendimus[246] eas, ut
attingeremus regionem ubertatis indeficientis, ubi [Sidenote: Ps. 79,
2.]_pascis Israel_ in aeternum veritatis pabulo, et ubi vita sapientia est,
per quam fiunt omnia ista, et quae fuerunt, et quae futura sunt; et ipsa
non fit, sed sic est ut fuit, et sic erit semper; quin potius fuisse, et
futurum esse non est in e