atium; illi autem affigentes cor coelo, manserunt in casa.
Et habebant ambo sponsas: quae posteaquam hoc audierunt, dicaverunt etiam
ipsae virginitatem tibi.

[Sidenote: VII. Rodebatur intus audito Pontitiano.]

16. Narrabat haec Pontitianus: tu autem, Domine, inter verba ejus
retorquebas me ad meipsum, auferens me a dorso meo ubi me posueram, dum
nollem me attendere; et constituebas me ante faciem meam, ut viderem quam
turpis essem, quam distortus et sordidus, maculosus et ulcerosus. Et
videbam, et horrebam; et quo a me fugerem non erat. Et si conabar avertere
a me aspectum, narrabat ille quod narrabat, et tu me rursus opponebas mihi,
et impingebas me in oculos meos, [Sidenote: Ps. 35, 3.]_ut invenirem
iniquitatem meam et odissem_. Noveram eam, sed dissimulabam; et
conhibebam[202]*, et obliviscebar.

17. Tunc vero, quanto ardentius amabam illos de quibus audiebam salubres
affectus, quod se totos tibi sanandos dederant, tanto exsecrabilius me
comparatum eis oderam[203]. Quoniam multi mei anni mecum effluxerant, forte
duodecim anni, ex quo ab undevicesimo anno aetatis meae, lecto[204]
Ciceronis Hortensio, excitatus eram studio sapientiae; et differebam
contempta felicitate terrena ad eam investigandam vacare, {137} cujus non
inventio, sed vel sola inquisitio jam praeponenda erat etiam inventis
thesauris regnisque gentium, et ad nutum circumfluentibus corporis
voluptatibus. At ego adolescens miser, valde miser, in exordio ipsius
adolescentiae etiam petieram a te castitatem, et dixeram: Da mihi
castitatem et continentiam, sed noli modo. Timebam enim ne me cito
exaudires, et cito sanares a morbo concupiscentiae, quam malebam expleri
quam exstingui. Et ieram per vias pravas superstitione sacrilega, non
quidem certus in ea, sed quasi praeponens eam caeteris*, quae non pie
quaerebam, sed inimice oppugnabam.

18. Et putaveram me propterea differre de die in diem contempta spe
saeculi, te solum sequi, quia non mihi apparebat certum aliquid quo
dirigerem cursum meum. Et venerat dies quo nudarer mihi, et increparet in
me conscientia mea: Ubi es* lingua? Nempe tu dicebas propter incertum verum
nolle te abjicere sarcinam vanitatis. Ecce jam certum est, et illa te adhuc
premit, humerisque liberioribus pennas recipiunt, qui neque ita inquirendo
attriti sunt, nec decennio et amplius ista meditati. Ita rodebar intus, et
confundebar pudore horribili vehementer, cum Pontitianus talia loqueretur.
Terminato autem sermone et causa qua ven