erat, abiit ille; et ego ad me.
Quae non in me dixi? Quibus sententiarum verberibus non flagellavi animam
meam, ut sequeretur me conantem post te ire? Et renitebatur*; recusabat, et
non se excusabat. Consumpta erant et convicta argumenta omnia: remanserat
muta trepidatio; et quasi mortem reformidabat restringi a fluxu
consuetudinis quo tabescebat in mortem.

[Sidenote: VIII. In hortum secedit, quid ibi egerit.]

19. Tum in illa grandi rixa interioris domus meae, quam fortiter
excitaveram cum anima mea in cubiculo nostro corde meo, tam vultu quam
mente turbatus, invado Alypium. Exclamo: "Quid patimur? quid est hoc? quid
audisti? Surgunt indocti et coelum rapiunt; et nos cum doctrinis nostris
sine corde, ecce ubi volutamur in carne et sanguine! An quia praecesserunt,
pudet sequi, et non pudet nec saltem sequi?" Dixi nescio quae talia, et
abripuit me ab illo aestus meus, cum taceret attonitus me intuens. Neque
enim solita sonabam; plusque alloquebantur animum meum frons, genae, oculi,
color, modus vocis, quam verba quae promebam. Hortulus quidam {138} erat
hospitii nostri, quo nos utebamur sicut tota domo: nam hospes ibi non
habitabat dominus domus. Illuc me abstulerat tumultus pectoris, ubi nemo
impediret ardentem litem quam mecum aggressus eram, donec exiret qua tu
sciebas; ego autem non*: sed tantum insaniebam* salubriter, et moriebar
vitaliter, gnarus quid mali essem, et ignarus quid boni post paululum
futurus essem. Abscessi ergo in hortum, et Alypius pede post pedem*. Neque
enim secretum meum non erat, ubi ille aderat: aut quando me sic affectum
desereret? Sedimus, quantum potuimus remoti ab aedibus. Ego fremebam
spiritu indignans indignatione turbulentissima, quod non irem in placitum
et pactum tecum, Deus meus, in quod eundum esse _omnia ossa mea clamabant_,
et in coelum tollebant laudibus: et non illuc ibatur navibus, aut
quadrigis, aut pedibus, quantum saltem de domo in eum locum ieram, ubi
sedebamus. Nam non solum ire, verum etiam pervenire illuc, nihil erat aliud
quam velle ire, sed velle fortiter et integre; non semisauciam hac atque
hac versare et jactare voluntatem, parte assurgentem cum alia parte cadente
luctantem*.

20. Denique tam multa faciebam corpore in ipsis cunctationis aestibus, quae
aliquando volunt homines, et non valent, si aut ipsa membra non habeant,
aut ea vel colligata vinculis, vel resoluta languore, vel quoquo modo
impedita sint. Si vulsi capillum, si percussi frontem, si consertis digiti