erga nos beneficia tua in
illo tempore, praesertim ad alia majora properanti? Revocat enim me
recordatio mea, et dulce mihi fit, Domine, confiteri tibi quibus internis
me stimulis perdomueris, et quemadmodum me [Sidenote: Is. 40, 4. Luc. 3,
45.]_complanaveris, humiliatis montibus et collibus_ cogitationum mearum,
_et tortuosa_ mea _direxeris, et aspera lenieris_; quomodo ipsum etiam
Alypium fratrem cordis mei subegeris nomini unigeniti tui Domini et
Salvatoris nostri Jesu Christi, quod primo dedignabatur inseri litteris
nostris. Magis enim eas volebat redolere gymnasiorum [Sidenote: Ps. 28,
5.]_cedros_ quas jam _contrivit Dominus_, quam salubres herbas
ecclesiasticas adversas serpentibus.

[Sidenote: Quibus coelitus perfusos gratiis, et quam vivido pietatis sensu,
dum Psalmos evolvit.]

8. Quas tibi, Deus meus, voces dedi cum legerem Psalmos David, cantica
fidelia, et sonos pietatis excludentes turgidum spiritum; rudis in germano
amore tuo, catechumenus in villa cum catechumeno Alypio feriatus, matre
adhaerente nobis muliebri habitu, virili fide, anili securitate, materna
charitate, christiana pietate! Quas tibi voces dabam in psalmis illis, et
quomodo in te inflammabar ex eis, et accendebar eos recitare, si possem,
toto orbe terrarum adversus typhum generis humani? Et tamen toto orbe
cantantur, et [Sidenote: Ps. 18, 7.]_non est qui se abscondat a calore
tuo_. Quam vehementi et acri dolore indignabar Manichaeis; et miserabar eos
rursus, quod illa sacramenta, illa medicamenta nescirent, et insani essent
adversus antidotum quo sani esse potuissent! Vellem ut alicubi juxta essent
tunc*, et me nesciente quod ibi essent intuerentur faciem meam, et audirent
voces meas, quando legi quartum psalmum in illo tunc otio, quid de me
fecerit ille psalmus. _Cum invocarem, exaudivit me Deus justitiae meae; in
tribulatione dilatasti mihi. Miserere mei, Domine, et exaudi orationem
meam._ Audirent ignorante me utrum audirent, ne me propter se illa dicere
putarent quae inter haec verba dixerim. Quia et revera nec ea dicerem, nec
sic ea dicerem, si me ab eis audiri viderique sentirem: nec, si dicerem,
sic acciperent quomodo mecum et mihi coram te de familiari affectu animi
mei.

9. Inhorrui timendo, ibidemque inferbui sperando et {151} exsultando in tua
misericordia, Pater. Et haec omnia exibant per oculos meos et vocem meam,
cum conversus ad nos spiritus tuus bonus ait nobis: [Sidenote: Ps. 4,
3.]_Filii hominum, quousque graves corde? Ut