o, te mihi lucente scio; et quod de me
nescio, tamdiu nescio, donec [Sidenote: Is. 58, 10.]_fiant tenebrae meae
sicut meridies_ in vultu tuo.
[Sidenote: VI. Quid amat, cum Deum amat; et quomodo ex creaturis Deus
cognoscitur.]
8. Non dubia sed certa conscientia, Domine, amo te. Percussisti cor meum
verbo tuo, et amavi te. Sed et [Sidenote: Rom. 1, 20.]_coelum, et terra, et
omnia quae in eis_ sunt, ecce undique mihi dicunt ut te amem, nec cessant
dicere omnibus [Sidenote: Ib. 9, 15.]_ut sint inexcusabiles_. Altius autem
tu _misereberis cui misertus eris, et misericordiam praestabis cui
misericors fueris_: alioquin coelum et terra surdis loquuntur laudes tuas.
Quid autem amo, cum te amo? Non speciem corporis, nec decus temporis, non
candorem lucis ecce* istis amicum oculis, non dulces melodias cantilenarum
omnimodarum, non florum et unguentorum et aromatum suaveolentiam, non manna
et mella, non membra acceptabilia carnis amplexibus. Non haec amo, cum amo
Deum meum; et tamen amo quamdam lucem, et quamdam vocem, et quemdam odorem,
et quemdam cibum, et quemdam amplexum, cum amo Deum meum, lucem, vocem,
odorem, cibum, amplexum interioris hominis mei; ubi fulget animae meae quod
non capit locus, et ubi sonat quod non rapit tempus, et ubi olet quod non
spargit flatus, et ubi sapit quod non minuit {172} edacitas, et ubi haeret
quod non divellit satietas. Hoc est quod amo, cum Deum meum amo.
9. Et quid est hoc? Interrogavi terram[257], et dixit, Non sum; et
quaecumque in eadem sunt, idem confessa sunt. Interrogavi mare et abyssos,
et reptilia animarum vivarum, et responderunt: Non sumus Deus tuus; quaere
super nos. Interrogavi auras flabiles, et inquit universus aer cum incolis
suis: Fallitur Anaximenes; non sum Deus. Interrogavi coelum, solem, lunam,
stellas; Neque nos sumus Deus quem quaeris, inquiunt. Et dixi omnibus his
quae circumstant fores carnis meae: Dixistis* mihi de Deo meo quod vos non
estis, dicite mihi de illo aliquid. Et exclamaverunt voce magna: [Sidenote:
Ps. 99, 3.]_Ipse fecit nos_: Interrogatio mea, intentio mea; et responsio
eorum, species eorum[258]. Et direxi me ad me, et dixi mihi, Tu quis es? Et
respondi, Homo. Et ecce corpus et anima in me mihi praesto sunt; unum
exterius, et alterum interius. Quid horum est unde quaerere debui Deum
meum*? Jam quaesiveram per corpus a terra usque ad coelum, quousque potui
mittere nuntios, radios oculorum meorum. Sed melius quod interius. Ei
quippe renuntiabant omnes nu
|