ram, quantum poteram; nec omnino quidquam inde dubitabam.
Etenim nunc movere membra corporis per voluntatem, nunc non movere; nunc
aliquo affectu affici, nunc non affici; nunc proferre per signa sapientes
sententias, nunc esse in silentio: propria sunt mutabilitatis animae et
mentis. Quae si falsa de illo scripta essent, etiam omnia periclitarentur
mendacio, neque in illis Litteris ulla fidei salus generi humano remaneret.
Quia itaque vera scripta sunt, totum hominem[176] in Christo agnoscebam;
non corpus tantum hominis, aut cura corpore sine mente animum*, sed ipsum
hominem: non persona Veritatis, sed magna quadam naturae humanae
excellentia, et perfectiore participatione sapientiae praeferri caeteris
arbitrabar. Alypius autem Deum carne indutum ita putabat credi a
Catholicis, ut praeter Deum et carnem, non esset in Christo anima;
mentemque hominis non existimabat in eo praedicari. Et quoniam bene
persuasum tenebat, ea quae de illo memoriae mandata sunt, sine {121} vitali
et rationali creatura non fieri, ad ipsum Christianam fidem pigrius
movebatur. Sed postea haereticorum Apollinaristarum[177] hunc errorem esse
cognoscens, catholicae fidei collaetatus et contemperatus est. Ego autem
aliquanto posterius didicisse me fateor, in eo quod _Verbum caro factum
est_, quomodo catholica veritas a Photini[178] falsitate dirimatur.
Improbatio quippe haereticorum facit eminere quid Ecclesia tua sentiat, et
quid habeat sana doctrina. [Sidenote: 1 Cor. 11, 19.]_Oportuit enim et
haereses esse, ut probati manifesti fierent inter infirmos._

[Sidenote: XX. Ex Platonicis libris peritior, sed inflatior evaserat.]

26. Sed tunc lectis Platonicorum illis libris, posteaquam inde admonitus
quaerere incorpoream veritatem, _invisibilia tua, per ea quae facta sunt,
intellecta conspexi_; et repulsus sensi quid per tenebras animae meae
contemplari non sinerer, certus esse te, et infinitum esse, nec tamen per
locos finitos infinitosve diffundi; et vere te esse qui semper idem ipse
esses[179], ex nulla parte nulloque motu aliter aut aliter; caetera vero ex
te esse omnia, hoc solo firmissimo documento, quia sunt; certus quidem in
istis eram, nimis tamen infirmus ad fruendum te. Garriebam plane quasi
peritus, et nisi in Christo Salvatore nostro viam tuam quaererem, non
peritus, sed periturus essem. Jam enim coeperam velle videri sapiens,
plenus poena mea: et non flebam, insuper et [Sidenote: 1 Cor. 8,
1.]_inflator scientia_. {122} Ubi enim erat illa [