de animo meo, et [Sidenote: Rom.
14, 16.]_blasphemaretur bonum nostrum?_

4. Quin etiam, quod ipsa aestate litterario labori nimio pulmo meus[213]
cedere coeperat, et difficulter trahere suspiria, doloribusque pectoris
testari se saucium, vocemque clariorem productioremve recusare, primo
perturbaverat me, quia magisterii illius sarcinam pene jam necessitate
deponere cogebat, aut si curari et convalescere potuissem, certe
intermittere*. Sed ubi plena voluntas [Sidenote: Ps. 45, 11.]_vacandi, et
videndi quoniam tu es Dominus_, oborta mihi est atque firmata; nosti, Deus
meus, etiam gaudere coepi, quod haec quoque suberat non mendax excusatio,
quae offensionem hominum temperaret, qui propter liberos suos me liberum
esse nunquam volebant. Plenus igitur tali gaudio tolerabam illud
intervallum temporis, donec decurreret: nescio utrum vel viginti[214] dies
erant, sed tamen fortiter tolerabantur; quia recesserat cupiditas quae
mecum solebat ferre grave negotium, et ego premendus remanseram, nisi
patientia succederet. Peccasse me in hoc quisquam servorum tuorum fratrum
meorum dixerit, quod jam pleno corde militia tua, passus me fuerim vel una
hora sedere in cathedra mendacii. At ego non contendo. Sed tu, Domine
misericordissime, nonne et hoc peccatum, cum caeteris horrendis et
funereis, in aqua sancta ignovisti et remisisti mihi?

[Sidenote: III. Verecundus concedit illi rus suum.]

5. Macerabatur anxietudine Verecundus de isto nostro bono, quod propter
vincula sua, quibus tenacissime tenebatur, deseri se nostro consortio
videbat. Nondum christianus, conjuge fideli; ea ipsa tamen arctiore prae
caeteris compede, ab itinere quod aggressi eramus, retardabatur: nec
christianum esse alio {148} modo se velle dicebat, quam illo quo non
poterat. Benigne sane obtulit, quamdiu ibi essemus, in re ejus essemus*.
Retribues illi*, Domine, in [Sidenote: Luc. 14, 14.]_resurrectione
justorum_, quia jam ipsam [Sidenote: Ps. 124, 3.]_sortem_ retribuisti ei.
Quamvis enim absentibus nobis, cum Romae jam essemus, corporali aegritudine
correptus, et in ea christianus et fidelis factus, ex hac vita emigravit:
ita misertus es non solum ejus, sed etiam nostri, ne cogitantes egregiam
erga nos amici humanitatem, nec eum in grege tuo numerantes, dolore
intolerabili cruciaremur. Gratias tibi, Deus noster, tui sumus; indicant
hortationes et consolationes tuae: fidelis promissor, reddis* Verecundo,
pro rure illo ejus Cassiciaco, ubi ab aestu saeculi requievim