mihi quorum mihi aures charitas aperit.

4. Verumtamen tu, medice meus intime, quo fructu ista faciam, eliqua mihi.
Nam confessiones praeteritorum malorum meorum, quae [Sidenote: Ps. 31,
1.]_remisisti et texisti_ ut _beares me_ in te, mutans animam meam fide et
Sacramento tuo, cum leguntur et audiuntur, excitant cor ne dormiat in
desperatione et dicat, Non possum; sed evigilet in amore misericordiae tuae
et dulcedine gratiae tuae, qua potens est omnis infirmus, qui sibi per
ipsam fit conscius infirmitatis suae. Et delectat bonos audire praeterita
mala corum qui jam carent eis; nec ideo delectat quia mala sunt, sed quia
fuerunt et non sunt. Quo itaque fructu Domine Deus meus cui quotidie
confitetur conscientia mea, spe misericordiae tuae securior quam innocentia
sua; quo fructu, quaeso, etiam hominibus coram te confiteor per has
litteras adhuc quis ego sim, non quis fuerim? Nam illum fructum vidi et
commemoravi. Sed quis adhuc sim, ecce in ipso tempore confessionum mearum,
et multi hoc nosse cupiunt qui me noverunt et non me noverunt, qui ex me
vel de me aliquid audierunt; sed auris eorum non est ad cor meum, ubi ego
sum quicumque sum. Volunt ergo audire confitentem me quid ipse intus sim,
quo nec {170} oculum nec aurem nec mentem possunt intendere; credituri
tamen volunt; numquid cognituri? Dicit enim eis charitas qua boni sunt non
mentiri me de me confitentem, et ipsa in eis credit mihi.

[Sidenote: IV. Quod magni sint fructus hujuscemodi confessionis.]

5. Sed quo fructu id volunt? An congratulari mihi cupiunt cum audierint
quantum accedam* munere tuo, et orare pro me cum audierint quantum retarder
pondere meo? Indicabo me talibus. Non enim parvus est fructus, Domine Deus
meus, ut [Sidenote: 2 Cor. 1, 11.]_a multis tibi gratiae agantur de nobis_,
et a multis rogeris pro nobis. Amet in me fraternus animus quod amandum
doces, et doleat in me quod dolendum doces. Animus ille hoc faciat
fraternus, non extraneus, non [Sidenote: Ps. 143, 8.]_filiorum alienorum,
quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera iniquitatis_; sed
fraternus ille qui cum approbat me, gaudet de me; cum autem improbat me,
contristatur pro me: quia sive approbet sive improbet me, diligit me.
Indicabo me talibus; respirent in bonis meis, suspirent in malis meis. Bona
mea instituta tua sunt et dona tua; mala mea delicta mea sunt et
judicia[256] tua. Respirent in illis, et suspirent in his; et hymnus et
fletus ascendant in conspectum tuum de