nstantiam
terminorum doctrinaeque grammaticae incongruentiam
protulisset, quae tamen nil demonstrant nisi parum definitam
ac rudem illo tempore linguam latinam in rebus grammaticis
fuisse et in diuersis librorum partibus diuersos auctores
secutum esse Varronem securum de praeceptorum discrepantia.

Footnote 27: Inpeditius est iudicium de sequentibus uerbis,
quae nec cum reiectaneis nec cum antecedentibus coniunctione
_sic_ coniungi potuerunt, cum ne minima quidem similitudo
inter illa et haec intercedat. praeterea suspitionem mouent
praeterita, ut dixi, non nisi hoc loco obuia et iam ab
Henrico Stephano Varrone indigna iudicata _quasi quicunque
metuit, etiam tremat_. sed caue ne haec quoque praeter uerba
_tremuisti timuisti_ ab interpolatore orta existimes, nam
ille suam doctrinam e Varrone hausit, talia autem nusquam
leguntur, et non sunt ueriloquia a mente ducta, quae illum
adamasse uidimus. uereor autem, ne interpositis illis nugis
quaedam exciderint. cum enim transitus a reminisci comminisci
uerbis ad tremorem nullo addito uerbo durior uideatur, quam
quem in tali etiam scriptore feras, _sic_ illud fortasse ad
omissa quaedam spectauit et uerba cum sequentibus coniungenda
sunt: _sic quod frigidus timor, tremor dictum a similitudine
uocis, quae tunc cum ualde tremunt apparet._

Si qui uero abruptum et neglegens scribendi genus premunt, monendi
sunt, Varronem omnem ornatum et elegantiorem enuntiatorum
coniunctionem consulto uitasse et quasi defugisse (cf. G. Scioppius
consult. de schol. et stud. rat. p. 50. Th. Mommsen roem. Gesch. III
p. 565) eumque Ciceroni de industria obnixum esse, praeterea autem de
omnibus subtilioribus certi quidquam statui (cf. W.A. Becker ztschr.
f. altthw. 1845 p. 992. Spengel ibid. 1846 p. 143) ante non posse quam
de Florentini codicis (cf. A. Mai praef. ad Cic. de republ. Romae 1822
p. 20; W. Corssen orig. poes. Rom. p. 54; Spengel emend. in Tacit,
p. 4) singulis locis constet, quam ob rem uir cl. qui olim et nuper de
Varrone optime meruit, ut editionem quam intus seruat in lucem edere
uelit, etiam atque etiam rogandus est.

Haec si probabiliter disputata sunt, omnia O. Muelleri argumenta
ipsamque coniecturam festinantius quam circumspectius prolatam
concidere uidimus. neque uero perspicuum est, quomodo hos libros in
lucem rediisse et ad nos uenisse cogitauerit, qui praef. Festi p. XXX
Verrium Flaccum eis usum esse negat, 'quia delitescebant e