li helpu sxin, kaj ili marsxis dum
tiu tuta tago kaj parto de la sekva gxis ili atingis la altan arbon en
kies brancxojn la Flugantaj Simioj estis jxetintaj la vestojn de la
Birdotimigilo.

GXi estis tre alta arbo, kaj la trunko estis tiom glata ke neniu povis
grimpi gxin; sed la Hakisto diris tuj, "Mi hakos por faligi gxin, kaj
tiel ni povos atingi la vestojn de la Birdotimigilo."

Nu, dum la stanistoj laboradis por ripari la Hakiston mem, alia
Palpbrumo, kiu estis oristo, faris tenilon el solida oro por la hakilo
kaj fiksis gxin al la hakilo de la Hakisto, por anstatauxi la malnovan
rompitan tenilon. Aliaj poluris la klingon gxis la rusto estis tute
forigita kaj gxi brilis kiel frotita argxento.

Tuj post tiu diro, la Stana Lignohakisto komencis haki, kaj post
nelonge la arbo falis bruege, kaj la vestoj de la Birdotimigilo falis
el la brancxoj kaj ruligxis sur la teron.

Doroteo prenis ilin kaj petis la Palpbrumojn reporti ilin al la
kastelo, kie ili plenigis ilin per bona, pura pajlo; kaj jen!
refarigxis la Birdotimigilo, tute renovigita, ripete dankanta ilin cxar
ili savis lin.

Nun rekunigite, Doroteo kaj sxiaj amikoj pasigis plurajn felicxajn
tagojn en la Flava Kastelo, kie ili trovis cxion bezonatan por esti
komfortaj. Sed unu tagon la knabino pensis pri Onklino Em, kaj diris,
"Ni devas reiri al Oz, kaj plenumigi lian promeson."

"Jes," diris la Hakisto, "kaj fine mi ricevos mian koron."

"Kaj mi ricevos mian cerbon," diris la Birdotimigilo gxoje.

"Kaj mi ricevos mian kuragxon," diris la Leono penseme.

"Kaj mi reiros al Kansas," kriis Doroteo, kunfrapante la manojn. "Ho,
ni ekiru al la Smeralda Urbo morgaux!"

Ili decidis fari tion. La sekvan tagon ili kunvokis la Palpbrumojn kaj
adiauxis ilin. La Palpbrumoj tre bedauxris ke ili foriros, kaj ili jam
tiom ekamis la Stanan Lignohakiston ke ili petegis lin resti kaj regi
ilin kaj la Flavan Landon de la Okcidento. Trovinte ke ili nepre
insistas foriri, la Palpbrumoj donis kaj al Toto kaj al la Leono po
oran kolumon; kaj al Doroteo ili prezentis belan braceleton,
enkrustitan per diamantoj; kaj al la Birdotimigilo ili donis orkapan
marsxbastonon, por helpi lin marsxadi sen stumbli; kaj al la Stana
Lignohakisto ili proponis argxentan oleujon, inkrustitan per oro kaj
ornamitan per valoraj gemoj.

Cxiu el la marsxontoj bele parolis responde al la kunvenintaj
Palpbrumoj, kaj cxiuj premis la manon de cxiu el ili gxis iliaj brakoj
doloris.

Doroteo iris al