povas disigi kaj ecx la
morto tion ne faras. Mia Liso mortis, mortis frue; sed sxin memori
estas mia kasxita gxojo, kaj alian mia okulo ne plu sercxas.--Sed nun
estas gxojfesto kaj la malgajajn pensojn ni forigu. Sed gxuste tiu
festo fremdigas Greto'n de mia domo kaj longan tempon mi sentos vian
foreston.

GRETO. Kun malgajo ankaux mi disigxas kaj kun emocio lasas viajn
etajn bonkondutajn infanojn.

KARRI. Kvazaux ilia propra patrino vi ilin flegis kaj prizorgis.

GRETO. Kvazaux mia propra hejmo tiu domo estis al mi.

KARRI. Kaj fidela kvazaux propra filino vi min servis. Mi klopodos
vin rekompenci.--Jakobo, mi scias, ke via manlaboro, tiu
larvmordetado, ne tre placxas al vi, plivole vi marcxojn fosus kaj
sxtipojn tordus.

JAKOBO. Estas vero, malmulte placxas al mi la laboro, al kiu oni min
difinis en mia infaneco, vi ankaux scias, ke gxi estas malmulte
profitdona.

KARRI. Pro tio, forjxetu lignoblokojn al diablo kaj ekprenu piocxon
kaj hakilon! La tutan parton malantaux Kontinmaki mi donacas al vi.
Tie konstruu al vi hejmon kaj senimposte gxin uzu dum via tuta
vivo. La "Belulinon" el mia bovinejo vi ricevos kaj duvintran
cxevalidon el mia cxevalejo, kaj al via novkonstruado mi plu helpos
vin per cxevala kaj vira forto, kiam la tempo permesas.

JAKOBO. Nobla promeso!

KARRI. En tago de via edzigxofesto mi tion promesas.

JAKOBO. Duoblan kauxzon ni havas hodiaux por gxoji.

GRETO. Mastro, ni ne povas vin suficxe danki.

KARRI. Mi nur repagas mian sxuldon. Unu aferon mi tamen postulas de
vi, Jakobo. Amu Greto'n; bonega junulino sxi estas, kiel mi jam
diris, eble sxi ankaux estas iom petolema; tion mi observis, kiam sxi
kapturnigis la filon de l' botisto kaj la viro eble ne komprenis la
sxercon. Mi tamen kredas, ke li fine gxin perceptis. (Dume la
dutenila bierujo cxirkauxiris inter la gastoj.) Jen biero, Jakobo!
Kaj vi, Timoteo, eksonigu la violonon!

TIMOTEO. Vi bone scias, ke Timoteo ne sxparas sian arcxon. Sed mi
devas atentigi la gefiancxojn, la mastron kaj la gastojn pri io.
Auxskultu al mi cxiuj! Jen estas: Mia patro--li logxas en dometo en
la alia fino de l' vilagxo, tie logxas ankaux mi--mia patro nome
malamas cxiaspecan monduman muzikon kaj min severe malpermesis ludi
violonon je kia ajn okazo. Li ecx ne scias, ke mi violonon posedas;
mi gxin kasxas en tirkesto de Karlo, mia najbaro. Ni reiru denove al
la cxefafero. Se li nun sciigxus, ke mi ludis je tiu festo, diablo
min prenus. Senindulge li tu