gxe
malfermitaj okuloj.)

ZAKARIO (aparte). Estas li!

IVARO (aparte). Sepcent taleroj, se oni prosperas!

ZAKARIO (aparte). La mondo komencas lumigxi!

IVARO. Jen la rifo de savo por mi. (Zakario kaj Ivaro faras viglajn
gestmontrojn unu al la alia. Ivaro sin lokas antaux la pordo.)

NIKO. Cxu oni tie cxi ricevas brandon?

ZAKARIO. Kompreneble. Tiu ja estas drinkejo, gaja drinkejo. (Aparte.)
Mi sxvitegas. La afero nur prosperu!

NIKO. Kie estas posedantoj de tiu domo?

ZAKARIO. La mastro tuj venos; bonvolu atendi.

NIKO. Mia tempo urgxas.

ZAKARIO. Ho, ne tiom, ke vi ne povas dum momento ripozi.--(Aparte.)
Estas li!

NIKO. Ni havas belan veteron.

ZAKARIO (aparte). Altkreska viro, mi tre malkvietigxas. (Lauxte.)
Jes, la vetero estas kontentiga.

IVARO (aparte cxe la pordo). Felicxino, mi pregxas vin, montru foje
ankoraux al mi vian vizagxon, unu momenton gxin briligu! Videtigu
gxin ecx iomete, mi petegas vin!--Cxio sukcesos!

ZAKARIO. Pardonu al mi, de kie vi venas?

NIKO. El Naantali.

ZAKARIO. Kaj kien vi iros?

NIKO. Al Naantali.

ZAKARIO. Do al via hejmo?

NIKO. Mi hejmen reveturas el Kakisalmi.

ZAKARIO. Certe tre gravaj aferoj vin devigis fari tiun vojagxon?

NIKO. Mia onklino mortis tie, mi kredis min heredanto de l'
maljunulino, sed ho ve! mi revenas pli malricxa ol mi ekiris. La
parencoj de sxia edzo forprenis cxion, kaj min ili tre insultis;
cxie, bonaj amikoj, la maljusteco regas.

ZAKARIO. Mi bedauxras vian fatalan sorton. Cxu la tutan vojon vi
piediris?

NIKO. Jes, kiel la botisto de Jerusalemo.

ZAKARIO. Neniu tornistro sur la dorso, nek paketo en la mano?

NIKO. Malricxa diablo, malricxa diablo!

ZAKARIO. Nenia dubo plu! (Gestas avertante per la pugno al Ivaro.
Lauxte.) La legxo estas severa, bona najbaro, montru al mi vian
pasporton!

NIKO. Kion ni faras kun pasporto; finnoj ni ja estas cxiuj.

ZAKARIO. Certe vi parolas nian lingvon. Sed kiu pro tio povas jxuri
ke vi estas finno? Kaj sxajnas al mi ia fremda dialekto cxe
vi.--Montru al mi vian pasporton, viro! (Niko sin cxirkauxrigardas
malkviete.) Pasporton!

NIKO. Vi ne povas gxin legi.

ZAKARIO. Bone mi povas, nur gxi estas en nia gepatra lingvo.

NIKO. Gxi estas en sveda lingvo.

ZAKARIO. Montru gxin tamen! (Niko kuras al la pordo. Ivaro kaj
Zakario sin jxetas sur lin. Zakario krias.)

IVARO. Haltu, viro! (Cxiuj tri batalante cxirkauxmovigxas sur la
scenejo.)

ZAKARIO. Ne lasu lin, Ivaro, haltigu lin ki