cxe ni gxis la nuboj, uzurpus la tronon de l' alteco, kaj
mallumo de l' pereo farigxus nia eterna heredajxo, sed ekvilibron,
ho cxielo! tenas tie cxi via punanta spirito.--Jes, Micxjo Vilkastus,
jen estas rikolto de via semado, karda rikolto, de nun semu pli
sagxe. (Rigardas lian piedon.) Malbona rompo. Post sep semajnoj
vi eble povos lasi la liton, sed estu certa, gxis la tombo sin
sentigos la sekvoj. Lama vi restos vian tutan vivon. Portu lin\
al Brito Tienhaara, la maljunulino ordinare posedas diversajn
kuracilojn. Portu lin tien; mi tuj poste akompanos vin. (La
kromgastoj ekiras, forportante Micxjon.)

ERIKO. Mi devas agi lauxdeve.--Esko, Karri vin legxe persekutas por
respondi pri viaj faracxoj je la edzigxofesto de lia edukatino. La
jugxa kunsido okazos la trian de septembro en la bieno Marttila, en
vilagxo Hatyla.--Vi havigos al vi grandan monpunon, knabo mia.

TOBIO. Kion mi auxdas?

MARTO (aparte). Cxu tio ankoraux?

TOBIO (al Esko). Mi ne povas percepti, ke vi estas mia filo. Kiu vi
estas?

ESKO. Esko.

TOBIO. Respondu: Formo estas de Esko, lia fantomo. Sen cxapelo kaj
dua sxuo! Kiu vi estas?

ESKO. Esko.

TOBIO. Cxu vi konsistas el karno, osto kaj sango? Venu, por ke mi
tusxu vin, alie mi ne kredas ke vi estas Esko.--Venu!

ZEBEDEO. Faru laux ordono de via patro. (Esko proksimigxas malrapide
sian patron.)

TOBIO (tre ebria. Metas ambaux siajn manojn sur sxultron de Esko).
Jes, nun ni estas disigxintaj. Iru, iru, kaj neniam plu vidu vin miaj
okuloj! Iru!

ZEBEDEO. Faru laux ordono de via patro. (Esko malproksimigxas kelkajn
pasxojn de sia patro.)

TOBIO. Kaj kunprenu, kio apartenas al vi. Jen via cxapo. (Jxetas de
sia kapo la cxapon al la piedoj de Esko; Esko sin turnas, prenas gxin
kaj metas sur sian kapon.) Kaj vi edzigxus, bulo!--Redonu la
rajtigilon; tuj redonu mian promesleteron! (Esko redonas la leteron.
Tobio gxin ekrigardas.) Kion signifas tiu kornikpiedo?--Neniu
respondo. Tiu kornikpiedo? mi demandas.

ESKO. Gxi ja estas mia parafo. Laux mia opinio gxi estis necesa, por
esti legxa.

ZEBEDEO. Kia aroganteco!

TOBIO (dissxiras la leteron kaj jxetas la pecojn kontraux vizagxon de
Esko.) Acxulo!

ESKO. Klopodu min defendi, Ivaro!

TOBIO. Ivaro, jes. La plej bona defendanto!--(Al Ivaro.) Vin mi
ankaux ungogratos.--Kie estas prezo de l' sxargxajxo?

ANJO. Kie estas mia flartabako?

KARLO. Kaj mia municio, pulvo kaj kugletajxoj?

IVARO (aparte). Nun estas mia vico.--Mi farigxu f