Bonan tagon, mastrino de botisto Tobio! Cxu la urbovojagxanto
jam sciigis pri si? Mi timas ne ricevi flartabakon, nek plu mian
monon!

MARTO. Tion ankaux mi kredas.

ANJO. La mizerulo, cxu en la urbo aux en Mezvoja drinkejo li pasigas
la tempon dibocxante?

MARTO. Iru lin sercxi, se vi tion volas scii.

ANJO. Estus plie tasko de lia patrino.

MARTO. Silentu, virinacxo! alie mi vin eljxetos per unu piedfrapo
gxis via domacxo (Kriscxjo venas el dekstre.) Kion vi volas?

KRISCXJO. Ne tiel koleru, Marto; cxar mi sciigas al vi gajan
novajxon. Esko proksimigxas kun sia juna edzino; bela junulino! Sxiaj
vangoj egalas matenrugxon kaj la okuloj brilas kiel du sunoj. Baldaux
ili vidigxos. En korto de Peltola Esko trinkigis sian cxevalon.

MARTO. Vi mensogas!

KRISCXJO. Veron mi diras. (Tonoj de klarneto auxdigxas.) Jen ili
estas! (Aparte.) Mi ankaux auxdas radbruon. Kion tio signifas? Cxu
Micxjo sxercis kun mi? Mi do veron mensogis. (Tobio kaj Zebedeo
elvenas el la cxambro, la unua suficxe ebria.)

TOBIO. Mi auxdis tonojn de klarneto, ili proksimigxas.

KRISCXJO. Tuj ili alvenas!

TOBIO. Kiel edzigxfeste! Kiun marsxon ludas la tajloro?

ZEBEDEO. Marsxon de Bjorneborganoj!

TOBIO. Marsxon de Bjorneborganoj! Kaj la arbaro ehxas kvazaux dum
lupcxaso.--Sed kial ili kantkriadas?

KRISCXJO. Gxuste kiel dum lupcxasado.

TOBIO. Tiu kantkriado?

KRISCXJO. Gxi estas krio de gxojo kaj gajeco.

TOBIO. Jes, forgxisto! "Gxojigxu kaj gajigxu, Kristnasko estas
nun!" Ni refarigxu amikoj, forgxisto! Nun mi pardonos al cxiuj, ecx
al la diablo mem, kiu nin tentas kaj logas laux la fluo
malsupren.--Jen mia mano, forgxisto!

KRISCXJO. Jen la mia! (Premas manojn unu de l' alia.)

TOBIO. Cxiam ni estu amikoj!

KRISCXJO. Tiel longe kiel ni povos.

TOBIO. Jes, forgxisto!

ZEBEDEO (aparte). Amikeco kaj akvo valoras egale nuntempe.

TOBIO. Edzigxofesto de Esko!

MARTO. Bruto, vi ja ebriigxis, spite mia severa malpermeso?

TOBIO. Bruto! Marto kara, ne kondutu vin tiel, ke mi pro kolero devas
vin hontigi per eterna forkuro!

MARTO. Ekmarsxu, se placxas al vi!

TOBIO. Pro kio ekmarsxi? Mi ja estas mastro de mia domo. Vi min ne
timigas, cxar nun ni estas multnombraj, kaj bone venkos vin.--Bruto!
Ne kolerigu mian koron!

MARTO. Fermu la busxon tuj!

ZEBEDEO. Trankviligxu, edzo kaj edzino! For la malpaco, nun kristane
ni akceptu la gefiancxojn!

TOBIO. Kristane, kun brulantaj lampoj en la manoj. La fiancxo
alvenas!--Sed