faros, sed hejmen ili min senpage
veturigos. Imagu al la rido kaj gxojbruego, kiun cxio cxi kauxzos.

LA MASTRO. Tio sxajnas treege sagaca, sed atentu, ke gxi ne alportu
al vi malplezurojn. Cxu vi tuj kaj klare povas identigi vin?

NIKO. Estu kiel ajn, mi ne cedos de tiu sxerco pro iu ebla
malplezuro. Plue, kiam la sxtelo okazis mi min nutris per akvo kaj
pano en la malliberejo de Abo kaj al Abo mi alvenis rekte el la angla
sxipo.

LA MASTRO. Bone! Ni ekkomencu!

NIKO. Atendu! (Kun pli lauxta vocxo.) Kion mi sxuldas al vi?

LA MASTRO. Ses kopekojn, bona gasto.

NIKO (pagas). Adiaux!

LA MASTRO. Bonan vojagxon! (Niko foriras.)

IVARO. Mi volus scii, kiu estis tiu barbulo.

LA MASTRO. Li estas maristo, se mi ne eraras. (Rigardas tra la
fenestro.) Ecx lia irado tion pruvas.

IVARO. Li sxajnas al mi ne malsxatanta la cxevalacxon de alia.

LA MASTRO. Mi kredas ke li estas honesta viro. (Iras.)

ZAKARIO. Nun ni ekveturu, knabo mia.

IVARO. Kien?

ZAKARIO. Hejmen, kompreneble.

IVARO. Neniam!

ZAKARIO. Kion vi opinias?

IVARO. Neniam, onklo Zakario, neniam hejmen!

ZAKARIO. Kien do?

IVARO. En la pendingon!

ZAKARIO. Knabo, cxesu parolacxi!--Hej! Cxu vi ankoraux estas
murmurema, kvankam plurajn glasetojn vi malplenigis!

IVARO. Cxio sxangxigxis, cxio estas returnite kaj renversite, kiel la
piedvestacxo de maljunulino Jaakkola. Nenio plu kiel dum la antauxaj
tagoj. Tiam glutinte du tri ektrinkojn mi farigxis gaja kaj babilema
kvazaux hirundo; nun, kvankam per kulerego mi versxus en la fauxkon,
miaj okuloj nur grizigxas, kaj anstataux la antauxa agrablega sento,
mi nun sentas nur konfuzajxon en la kapo, kaj la menso estas cxiam
nigra kiel la flanko de brandkaldrono.

ZAKARIO. Al diablo la nigreco de l' menso. Ni malkonfuzas nin el tiu
afero kvazaux angxeloj. Cxio prosperos bone, ecx bonege, kaj la kapon
ni ne bezonas klini.

IVARO. Cxio prosperos, se vi havigos al mi dek talerojn.

ZAKARIO. Pli facile mi povas cxesigi iradon de la suno, ol havigi al
vi dek talerojn.

IVARO. Sed gxuste tiun sumon faris la prezo de l' sxargxo kaj la mono
por la komisioj kune, kiun ni komune fordrinkis.--Mi ja devis acxeti
al Karlo por lia birdmono polvon kaj hajlon. Al maljuna Anjo por
sxiaj ovoj funton da flartabako, al la kompatinda Manjo Alitalo
funton da kafo kaj duonan funton da sukero kaj al maljuna estono,
Hansu, du funtojn da tabako kaj tri rusajn panbulojn, krom multaj
pliaj komisioj. Dio helpu min! Mi