vocxon konas;
La devo min admonas,
Cxar kapitan' ordonas.

Farigxas la ribelo,
Ektondras ferbarelo ...

Ferbarelo, gxi estas kanono ... Cxu vi vidis, kantoro, la
metalkanonojn, kiujn ia rusoj veturigis preter la pregxejon dum
pasinta semajno? Kia bruo, bruego, klakado kaj krakado farigxis!

MARTO. Fermu jam la busxon kaj ekmarsxu, cxu vi komprenas?

MICXJO. Nun ni foriru, Esko.

TOBIO. Iru kun beno!

ESKO. Nun ni iru kvazaux pelataj de diablo.--Cxu mi kunprenis cxion,
kion mi bezonas? Cxu mi ion forgesas?

MARTO. Vi forgesas nenion kaj nun for pli baldaux ol kutime, kaj
ordonu la maldiligentan Janjo'n eniri el la terpomkampo.

ESKO. Mi ordonos.--Janjo nomis min strigo.--Cxu mi havas cxiujn
necesajn objektojn kun mi?

TOBIO. Jes jes, cxion vi havas, Esko. Nun adiaux, filo mia!

ESKO. Adiaux! Saluton! (Micxjo kaj Esko ekiras.)

Akto dua.

(Vasta cxambrego en la domo de Karri, en la cxambrego edzigxfestantoj,
viroj kaj virinoj. Okazas edzigxofesto de Jakobo kaj Greto. Je
levigxo de kurtenego oni dancas polkon. TIMOTEO ludas. La pordo
de l' cxambrego estas malfermita kaj dum la danco oni vidas en
la vestiblo ESKO'N kun sako sur la dorso, kaj MICXJO'N.)

KARRI (je cxeso de l' danco). La gejunuloj gxoju kaj la gemaljunuloj
gaje rigardu ilian amuzon, aux, se placxas ankaux ili movu siajn
piedojn dancante. Nun estas honortago de Jakobo kaj Greto, tiu hela
auxgustotago. (Du pafoj auxdigxas de ekstere.) Pafu, junuloj, sed
pafu mallauxte. Ne, pafu tiel, ke la cxambrego tremas kaj la koro
saltas en la brusto! Kaj vi, junulinoj, atentu, ke la biero ne mankas
al la junuloj tie ekstere. (Unu el la virinoj iras dekstren.) Nu,
Jakobo, kiel aspektas al vi tiu tago?

JAKOBO. Ho, mastro, gxi sxajnas al mi edzigxofesta; mi gxojas.

KARRI. Kaj tamen vi estas la cxiama seriozulo. Sed mi ja konas vian
karakteron. Sub la malglata krusto trovigxas multe pli, ol oni
supozas. Mi diras al vi: vi havas kauxzon gxojegi, cxar vi ricevas
bonegan edzinon.

JAKOBO. Mi tion esperas.--

KARRI. Bonegan edzinon!--Venu tien cxi, Greto. Nu, filinjo mia, kiel
placxas al vi esti edzino?

GRETO. Bone gxis nun.

KARRI. Tre bone ankaux dauxre; cxar nun la afero estas decidita kaj
fiksigxis kiel pecxo cxe gudro, kiel kato cxe fresxa lakto.--Memoru:
tiu ligilo estas nerompebla, kaj tio estas bonega, kvankam eble
iomete timiga. Sed tio donas indecon al la ligo, cxar nun la amiko
tute apartenas al mi, kaj nur la morto nin