. La botiston mi igis al la jugxisto kaj du
fojojn nia ligo jam estas anoncita. Sed nun la preposto, pro troa
akurateco, postulas por la tria proklamo edzigxpromeson de Tobio.
Certe la edzigxintencoj de Esko evoluis laux mia espero, tamen cxio
povas ankoraux subite sxangxigxi. La filo nun revenas malprosperinte,
kaj la patrino, vidante kiel proksime mi estas al la kvincenta
heredajxo, povas en sia furiozo edzigi Eskon kun kiu ajn virinacxo.
Kaj cxio tio cxi okazos dum la preposto atendas edzigxpromeson de
Tobio. Ho, se cxeestus la patro de l' junulino, sxia vera
edziniganto, tiam la afero estus alia. En proksima dimancxo okazus la
tria proklamo kaj en la sama tago ni festus nian edzigxon.

MICXJO. Mi antauxdiras vian venkon.

KRISCXJO. Se gxuste vi antauxdiras, vere vi estos la plej bona gasto
cxe mia edzigxo.

MICXJO. Tion mi esperas kaj "laux via deziro al vi okazos", kiel
Esko sin esprimas, komentariante biblion laux sia memoro, tiu
impona fiancxo, kiun oni hodiaux atendas hejmen en plena gloro.--Atentu,
Kriscxjo, kiel kurioze okazis: en la sama tago, kiam oni nin atendas
kun la juna mastrino, ni ankaux venas, sed kiel vagantoj, malpuraj
kaj malsataj, kaj rilate al virinoj Esko estas egale virta kiel je
sia ekiro.

KRISCXJO. Bonege! Estos ja tre interese cxe la botisto. Mi akompanos
vin, Micxjo, kaj pliigos la koleregon de l' mastrino.

MICXJO. Plivole rapidu antauxe al la hejmo de Esko kaj anoncu la
alvenon de la festgastoj; diru ke ili haltis sur la korto de Peltola
por ripozi.

KRISCXJO. Tion mi faru kaj mi havigos al ili pli longan nazon. Rapidu
nur baldaux post mi! (Iras.)

MICXJO (sola). Vane vi atendos min; cxar pro nenio mi nun volus
renkonti la faman Marton. Verdire, mi timas sxin pli ol diablon. Kaj
kiu sxin ne timus?--Nun al mia propra nesto; kaj Esko'n, kun la sako
da rakitherbo sur la dorso mi sendos miaparte kaj sia propraparte en
la fauxkon de la nigra drako.--Li restadas ankoraux. (Kriante.) Esko!

ESKO (el la arbaro). Mi venos tuj.

MICXJO. Kiam vi de tie revenis, mi igos vin drinki plenan kiel
ojstron, kaj en via hejmo ili vidu, ke ne mi sola konsumis la
monon.--(Esko venas; unu duono de lia sako estas plenigita.)

ESKO. Tie kreskis suficxe da rakitherbo.

MICXJO (prezentas al Esko la brandobotelon). Jen al vi. Mi jxus
ankaux mem ektrinkis.

ESKO. Kion vi celas?

MICXJO. Ke vi prenu bonan ektrinkon el mia botelo.

ESKO. Mi?

MICXJO. La sama viro!

ESKO. Vi scias, ke gxis tiu t