afscheidt,
is de pareloester, de kostbare pintadine. De parel is niets anders
dan een samentrekking van parelmoer, dat een bolvormige gedaante
aanneemt. Zij hecht zich aan de schelp vast of zit verborgen in de
plooien van het dierlijk lichaam. Op de schelp zit de parel altijd
vast, doch in het vleesch is zij los. De kern is reeds een klein hard
lichaam, hetzij een onvruchtbaar eitje of een zandkorrel, waarom zich
jaren lang de parelmoerachtige stof afscheidt."

"Vindt men meer dan een parel in denzelfden oester?" vroeg Koenraad.

"Ja, mijn jongen. Er zijn er die een schat inhouden; men vermeldt
zelfs een oester, doch ik twijfel er aan, die niet minder dan honderd
vijftig haaien bevatte."

"Honderd vijftig haaien!"

"Zei ik haaien?" vroeg ik driftig, "ik wil zeggen honderd vijftig
parels; haaien zou bespottelijk zijn."

"Zeker," zei Koenraad. "Maar kan mijnheer ons ook vertellen hoe men
die parels uit de schelp haalt?"

"Men doet dit op verschillende wijzen, en dikwijls trekken de
visschers ze met tangen uit de schelp, als de parels er aan vast
zitten. Gewoonlijk echter worden de oesters uitgespreid op matten van
Spaansch riet, die men op het strand heeft uitgelegd. Zoo sterven zij
in de lucht, en na een tiental dagen zijn zij in vrij ver gevorderden
staat van ontbinding gekomen; dan werpt men ze in groote bakken met
zeewater, waarin men ze opent en wascht. Dan begint het dubbele werk
der schilders: eerst splijten zij de platten parelmoer uit de schelp,
welke in kisten van 125 tot 150 kilo verzonden worden; dan nemen zij
het diertje uit den oester, koken dat en ziften het, om er zelfs de
kleinste parels uit te halen."

"Verschilt de prijs der parels ook volgens de grootte?" vroeg Koenraad.

"Niet alleen volgens de grootte," antwoordde ik, "maar ook volgens
den vorm, volgens het water, dat is te zeggen de kleur, en naar den
schitterenden en veelkleurigen glans, die ze zoo schoon voor het oog
maakt. De schoonste parels worden maagdelijke genoemd; zij ontstaan
op zich zelven in de weefsels van het weekdier; zij zijn wit, soms
ondoorschijnend, maar soms ook wel doorschijnend en gewoonlijk rond of
langwerpig van vorm. In het eerste geval worden er armbanden, in het
tweede geval oorbellen van gemaakt en daar zij de kostbaarste zijn,
worden zij bij het stuk verkocht. De andere parels zitten aan de
schelp vast, en omdat zij onregelmatiger zijn, worden deze bij het
gewicht verkocht. Tot de minste soort behooren eindeli