sekura, char malantau chiu monteto povis neatendite trovighi perfida
abismo.
Estis jam malfrua posttagmezo, kiam li traveturis longan valon.
Ambauflanke etendighis alten grandegaj montegoj, sur kiuj estis
videbla neniu arbetaro. La ventego okulfrape malplifortighis, kaj
tial la kunjungajho veturis pli rapide.
Subite eksonis obtuza bruego, kvazau en la malproksimo ektondrus.
Seppala maltrankvile chirkaurigardis. Kiam lia rigardo trafis sur la
deklivon, kiu etendighis je la dekstra flanko altegen, li ekkomprenis
kaj palighis.
Lavango!
La grandegaj amasoj da negho, kiuj liberighis per la propra pezo,
rulighis en la mallarghan valon, kiun li traveturas!
Kien forkuri? Per unu rigardo li konvinkighis, ke la lavango rulighas
je tia largheco, ke ne estas eble savighi antau ghi.
Li rapide direktis sin al la kontraua deklivo. Li svingis la vipon
kaj per lauta ekkrio instigis la hundojn al pli rapida kuro. Sed ne
estis necese fari tion. La bestoj antausentis la dangheron kaj
strechis chiujn fortojn por forkuri antau la pereiga elemento.
Sed la lavango estis pli rapida.
Balto apenau atingis la piedon de la kontraua deklivo, kiam tremis
la tuta valo per barelsona bruego. La neghamasoj rulighis en la valon
kaj neatendite silentigis la ekkrion de Seppala kaj angorplenan
bojadon de liaj hundoj.
La stafeto estis entombigita!
La valo trankvilighis. Finsonis la bruego de la lavango, chesis la
obstina lukto de la homo kun la naturo. Nur en la alto ekhurlis nova
atako de la ventego.
La senmovo dauris unu sekundon, du sekundojn, poste jam kelkajn
minutojn.
Kaj subite la negho movighis. Poste denove kaj denove. Kaj jen aperis
super la negho la kapo de Balto.
La hundo rigardis antauen; poste ghi turnis sin. Ghiaj okuloj estis
plenaj de mirego. Kelkaj momentoj pasis antau ol ghi komprenis. Sed
poste ghi pushis la piedojn en la neghon kaj rastis kaj rastis.
Post nelonge aperis la kapoj de la unua entombigita duopo. Tiumomente
Balto ghoje ekbojis kaj komencis rasti ankorau pli obstine. La du
liberigitaj hundoj skuis sin kaj tuj komencis helpi Balton. Negho
forflugis dekstren kaj maldekstren kaj novaj kaj novaj duopoj de la
hundoj estis liberigataj!
Finfine aperis la sledo kaj apud ghi Seppala. Li estis trafita per la
lavango tiom malfeliche, ke li pushegis per la kapo la sledon kaj
senkonsciighis.
La hundoj arighis chirkau li ghoje bojante, sed ili tuj silentis.
Ilia sinjoro ne movighis.
La bestoj staris
|