ekghojis,
varmighis, tuj ili komencis ghin senvorte analizi. Ili estis al si
reciproke plenaj de respekto kaj atento, precipe la sanaj al la
malsanaj. Ili ne volis vundi unu la alian. Ili ne volis inciti la
vundojn kaj starigi antau la okulojn la abomenan spegulon de la
realo. Almenau la ceteraj kredu, ke tiu au alia revo estas
realigebla....

Kaj char chiuj pensis same, regis tie humoro kiel post enterigo.

Krome komencis turmenti ilin malsato. S-ino Gibson disdonis kun la
lastaj porcioj la kuraghigajn ridetojn. Shi ja sciis ke tio estis la
sola, pri kio shi ne estis devigata shpari. _Feran provizon_ shi
lasis por la morgauo. Kaj poste....?

La vunditoj kondutis tre brave. La vundoj ja doloris, pikis, jukis,
sed neniu plendis. Kiam la posttagmeza suno komencis varmegi oni
elportis la pacientojn eksteren. Kaj denove estis la brava kaj
senlaca S-ino Gibson, kiu kontrolis la transportadon de chiu vundito
kaj zorgeme atentis, ke la vundo per la movigho ne suferu, ke la
portantoj en la mallargha pordeto ne tushu ion. Dum chi tiuj kelkaj
tagoj shi farighis por ili patrino.

La stevardino chiel helpis shin, sed malgrau tio, ke shi estis
komplezema, la malsanuloj turnis sin kun siaj suferoj al S-ino
Gibson.

"Mi nenion valoras chi tie," koleretis la juna knabino, kiam shi
denove volis servi unu pacienton kaj tiu vokis S-inon Gibson.

"Ne koleru, fraulino," li kvietigis shin. "Al mi shajnas, ke
anstatau S-ino Gibson, flegas min mia panjo."

"Nu, mi scias....sed mi tiom volas helpi shin. Shi ja tion...."

Shi volis diri "ne eltenos," sed subite shi silentis. Kial rememorigi
la malsanulojn, ke S-ino Gibson proksimighas al la fino?

"Ne estu tiom modesta, fraulino," trankviligis shin la sinjoro. "Vi
helpas min super viaj fortoj. Mi ne scias, kion mi farus chi tie sen
vi."

Malfrue vespere ili endormighis.

Chu ili dormis? Ili apenau fermis okulojn, kiam ili songhe vidis
aeroplanon, kiu zorge malsuprenlevighas al la glaciroko. Piloto
salutas ilin kaj postulas de ili signon, kie li povas plej bone
alterighi. Ili elkuras sur la glacion, montras, svingas,
chirkaubrakas unu la alian, aplaudas, ridas, ploras, saltetas kiel
malgrandaj infanoj... En tiu momento pusho de malmola apogilo, akra
doloro en la piedo au en la mano, malfermitaj okuloj, mallumo,
maltrankvila spirado de la kunsuferantoj....kaj tie antaue, klinita
apud tremanta flamo de estingighanta kandelo super malfermita libro,
sidas S-ino Gibson, kiu demandas pe