mo restis homo malgrau chiuj
teruraj scenoj en koncentrejoj, ke homo ne chesis ami la homon kaj ne
perdis intereson pri la vivo de sia proksimulo malgrau sciigoj pri
hekatomboj de mortintoj en gaskameroj, sur batalkampoj, en
bombarditaj urboj, sur ekzekutejoj. Ghi sonis kiel kanto, per kiu la
homaro volis sonigi chiun sian ardan kredon, ke en la mondo estas ne
nur kolero kaj malamo, sed ankau la amo.

Ekhelighis la dua tago kaj Svislando elsendis la saman komunikon:

"La neghventego furiozas egalforte. Alpoj kashitaj de nebulo, la
flugado neebla."

Des pli fervore oni daurigis la preparojn por savaj laboroj. Chu
estos eble alterighi al la glaciroko? Kaj se ne, kiamaniere oni savos
ilin? Oni malsuprenjhetu al ili nutrajhojn. Bone, sed kio poste?

Kaj jen oni sendis jenan proponon. Alveturigu el Anglujo la usonajn
helikopterojn, tiujn aviadilojn de admirinda konstruo, kiuj povas
alterighi kaj suprenlevighi en kiu ajn loko, vertikale malsupren kaj
vertikale supren, sen kiu ajn veturiga surfaco. Per tio oni savu
perditojn, ech se ili estu tuj sub krutega montfaco!

Samtempe sin anoncis grandega legio de volontuloj el la vicoj de la
svisaj montgrimpuloj, kunigitaj en _Savsindikato de la svisaj
alpistoj_. Tiuj chi viroj ne inklinis multe paroli. Chiu esploris
sian ekipajhon--shnuregon, montgrimpajn botojn, stangojn, krampojn,
hakileton dorsosakon--kaj rigardis la chielon. Kaj la vizagho
malhelighis, kiam li vidis la montegojn nebulitaj kaj poste reiris en
la kabanon. Ili kushigis sin sur lignan liton tiaj, kiaj ili estis:
vestitaj, kun botoj pretaj por en kiu ajn momento eliri al la frostaj
pintoj. Dekoj da tiaj savgrupoj atendis en turistaj kabanoj en la
Alpoj la komandon.

Fine helighis.

La Alpoj ektondris per mughado de motoroj. Aviadiloj de la plej
diversaj tipoj, aviadiloj svisaj, francaj, anglaj, usonaj kaj italaj
flugis super la suda parto de la Alpoj kaj serchis la perditojn. Ne
ekzistis unu granda glaciroko en largha cirklo chirkau la montoj
Collon kaj Combin, kiu ne estis zorgeme esplorita. Char la aviadistoj
ghuste supozis, ke la aeroplano estos supershutita de negho kaj pro
tio malmulte videbla, ili flugis en danghera proksimo de la tero por
ke ili nenion malatentu. Sed chiuj grupoj de la savaj aeroplanoj
reflugis al siaj flugejoj kaj la pilotoj raportis per la mallonga
parolo de aviadistoj:

Nenion!

Kaj simile fartis ankau la svisaj montgrimpuloj, kiuj faris verajn
miraklojn de bravo. Ili malatent