is tion, ke la freshe falinta negho
komencis rulfali en la abismojn en la formo de lavango, kiu povus
ilin en chiu momento supershuti. Ili silentis dum danghera
suprengrimpado, ili ne parolis dum malsuprenirado. Nur post reveno en
la kabanon ili raportis al sia centro:

Ankorau nenion!

Io sufoka penetris en la kabanojn, en kiuj sidis la pilotoj kaj
observistoj. Ghi penetris en la oficejojn, kie oni organizis novajn
kaj ankorau novajn flugojn. Ghi shvebis interne de la muroj de la
turistaj kabanoj. La perditoj komunikis, ke ili havas nutrajhojn por
du tagoj. De ilia elsendo jam pasis la tria tago.

Kiom longe ankorau....?

En chi tiun malbonan humoron jhetis kelkajn sunradiojn la komuniko de
la franca parto. Montanoj en alte situanta vilagho asertis, ke ili en
tiu fatala tago audis tre klare la krakon, kiu povis deveni nur de
aviadil-frakasigho.

Oni alidirektis la chefan ondon de la serchado okcidenten. Nu, kial
ne la radiotelegrafisto el Amiot F-AKCS sciigis, ke li fiksis la
geografian pozicion nur proksimume.

Sed la dudeka de Novembro proksimighis al la fino kaj raportoj de
chiuj ekspedicioj sonis konsente:

Chiam ankorau nenion!

Tiun saman vesperon vibris telefondratoj en chiuj turistaj kabanoj
lau la tuta longo kaj largho de la Alpoj. _La Savsindikato de la
svisaj alpistoj_ eldonis chi tiun ordonon:

"Al chiuj savgrupoj! Disvastigu la serchon tra la tuta Alpregiono!
Uzu chiujn rezervojn!"

Tio estis la lasta, kiun povis chi tiu nobla asocio fari por savi la
perditojn.

Chapitro 7

La decido de Payen

Vespero venis sur la glaciroko. Jam la trian vesperon, kiun travivis
la malfelichuloj kiel kaptitoj de la montegaro.

Ghi estis trankvila sed senkonsola. Neniu en la aeroplano inklinis
paroli. La sciigo de Generalo Gibson, kies veron la radiisto facile
atestis, kreis humoron paralelan nur al la grado de frosto.

Centoj kaj centoj da novaj pensoj naskighis en la kapoj de la
trafrostighintaj malfelichuloj. Eble oni sendos aviadilojn traserchi
la tutajn Alpojn, sen atento pri la ricevita komuniko? Eble atingos
la glacirokon iuj montgrimpuloj, persistemaj kaj harditaj alpistoj?
Ke chie estas amasegoj de la falinta negho, la bravaj homoj ne timas!
Ju pli granda la danghero, des pli kuraghe ili volas venki! Eble....

Sed chi tiuj pensoj naskighis nur pro tio, ke ili sentis, ke en la
sekvontaj minutoj ili mortos. Neniu ja fosis la tombon por ili
memvole kaj laute. Sed apenau ili per nova ideo