esperighis, la ventego chesis.

Kasson nutris la hundojn kaj post mallonga ripozo li daurigis la
veturon.

Pasis trankvila nokto, en kiu nur de tempo al tempo bruis la maro per
la krakado de la glacio.

La sekvantan tagon la hundoj metis la krurojn antauen nur kun la
plej granda fortostrecho. Kiel la jungajho de Seppala--ankau ili
sangis el multaj vundoj.

Kasson supozis, ke li atingos Nome matene la 2-an de februaro. Sed
kiam jam proksimighis tagmezo kaj la firma tero ankorau ne estis
videbla, li maltrankvilighis. Chu li eble tro deviis de la difinita
direkto? Chu li ne erariris kaj nun veturas al la vasta Pacifika
Oceano?

Je tiu chi penso li ektremis, char tio signifus, ke liaj hundoj
farighus sovaghaj pro malsato kaj ke li mortus; sed tio signifus
ankau katastrofon por Nome kaj kia ironio de la sorto kushus en tio,
ke la stafeto trompis chiujn esperojn nur en la lasta stadio!

Li akre chirkaurigardis. Chu ne videblas antaue au dekstre strio
de firma tero? Sed chie, kien lia rigardo povis trapenetri, kushis
nur la frostinta maro, sur kelkaj lokoj ondigita per glacirokoj au
neghmontoj.

Subite li ekvidis malproksime antau si, iomete dekstre, kelkajn
malhelajn punktojn, kiuj frape reliefighis kontrau la blanka kovrilo
de la maro.

Lupoj!

Kasson ne eksentis timon. Kontraue, li estis preskau ghoja, char
kie estas lupoj, tie la firma tero ne povas esti tre malproksima!

Kun novaj fortoj li instigis la hundojn.

Nur ke la lupoj ne ekvidu ilin! Kasson ja estas preparita por
chio, li havas bonegan ripet-pafilon kaj sufichan provizon da
kartochoj--sed nun, kiam li estas jam tiel proksima de la celo, estus
domaghe, se li estus retenita!

Li veturis kun la jungitajho malantau unu altan glaciblokon kaj tie
kashis sin.

Poste li singarde ekrigardis sur la glacian ebenajhon. Li ekghojis.
La lupoj kuris lau la malproksima horizonto kaj ili celis
tiudirekten, de kie Kasson alveturis. Ili kuregis kiel la vento. Post
kelkaj momentoj ili malaperis.

Li libere respiris kaj kun novaj fortoj, kiujn al li donis la penso,
ke la celo ne povas esti jam tro malproksima, li instigis la hundojn
al pli rapida veturo.

Ne longe ili veturis trankvile.

Subite la hundoj maltrankvilighis. Sen tio, ke Kasson instigis ilin,
ili plirapidigis la kuron tiel ke la sledo preskau flugis.

Kion tio povas signifi? Chu la hundoj sentas novan aron da lupoj? Au
chu ekestas jam nova danghero en la formo de glaci-urso?

Kasson maltrankvi