la eldiro de la
verdikto! Lau _Paris Soir_ oni povis facile diveni, kio Daumalon
atendas. Kaj neniel mirigas, char pri la perfiduloj kaj koruptuloj
oni devas vere severe agi. Daumal--kaj perfidulo! Kaj sufichus kelkaj
vortoj, kelkaj vortoj de Payen....

La montegaro kunpremis lin per glacia roko, de kiu li neniel povis
forighi.

Jes, batali, lukti, interbatali kaj venki! Eble ankau malvenkita
fali, nur ne tiel malfare--

Naiva homo! Batali, lukti, interbatali! Nu, interbatalu, stultulo,
interbatalu, se vi havas kontrauulon! La kontrauulo estas ja nur
glaciroko--

Se necese, ankau kun la glaciroko!

"Che la frakasigho ni havis felichon," finis siajn pensojn sinjorino
Gibson. "Sed ni savighis nur por ke ni nun.... mortu. Se ne okazos
miraklo, chio estos finita."

Se necese, ankau kun la glaciroko! Subita ideo, audaca, kuragha....

"Ne estos sinjorino Gibson!" li vokis memkonfide. "Ni faros chion,
por savi niajn kunulojn!"

Shi rigardis lin malkomprene.

"Kaj chu ni ankorau ne faris?"

"Vi faris chion, pardonu," li senkulpigis shin. "Sed ni, nome mi,
ankorau ne."

"Kion vi povus fari, sinjoro Payen," shi diris malghoje. "Mi opinias,
ke al ni restas jam nenio."

"Ankorau io," diris firme Payen.

"Mi ne komprenas."

"Al ni restas la lasta."

"Tio estas?"

"Provi la malsupreniron en la valon."

Chapitro 8

La malsupreniro

La sciigo pri la decido de Payen estis akceptata kun malfido. La
perditoj ne kredis, ke tiom kolrompa entrepreno povus sukcesi.

"Unue la vertikala rokmuro, pri kiu vi rakontis al ni," diris la
vojaghanto kun rompita piedo. "Mi mem ja ne estas montgrimpulo, sed
mi havas amikon, kiu komprenas tiujn aferojn. Mi scias, kiom multe
estas necesa por tia malsupreniro. Kaj kion ni havas chi tie? Vi ja
ne havas ech la fundamentan objekton, sen kiu tia malsupreniro estas
tute neebla."

"Pri kio vi pensas?"

"Shnurego!"

Ili rigardis Payen plenaj de strecha atento.

"Tion mi ne havas," li respondis trankvile, "sed mi havos ghin. La
ideo trafis min antau momento. Se chi tiu ideo venus en mian kapon
hierau, nun mi jam estus malsupre. Chu vi memoras, sinjoro Bernier,
kiel malfacile ni liberigis sinjoron Bakker de la parashutshnuroj,
kiam ni trovis lin en la neghblovajho?"

"Tre bone."

"Nu, ni pretigos la shnuregon el la parashuto."

"Tiu ne tenos vin!"

"Vi falos en la abismon!"

El tio, kiel ili persvadis lin kaj avertis, estis videble kaj
senteble, kiom amikaj ili