sian
vojaghmantelon.

Dum kelka tempo ili flugis senparole. Nur la muziko mallaute sonis
en la regula mughado de la motoroj.

"En tia nebulo mi flugis jam dufoje," komencis denove la
Nederlandano, "kaj ambaufoje mi diris al mi, ke neniam plu..."

Li ne finparolis.

La aeroplano forte shancelighis kaj la vojaghantoj estis eljhetitaj
el siaj lokoj, kiel dum kunpushigho de vagonaro. La kajuto plenighis
per doloraj kaj teruraj ekkrioj. La nederlanda komercisto malfermis
la pordon kaj elsaltis. Sed neniu atentis lin.

Nova pushego, ankorau pli granda skuo, kvazau iu de malsupre
frapegis per grandega martelo, kaj la aeroplano restis senmova....

Chapitro 4

La akcidento

Kelkajn sekundojn regis en la kajuto silento. Neniu movighis. Chiuj
aspektis, kvazau ili atendas ankorau unu, la lastan frapegon.

Sinjorino Gibson rekonsciighis la unua. Shi tushis per la mano siajn
vizaghon kaj harojn, rigardis la manplatojn kaj kiam shi konstatis,
ke nenio estas sanga, rektigis siajn membrojn. Tio ne estis facila.
Che la pushego shi tushegis la manojn kaj piedojn; kofro batis shin
forte sur la dorson kaj per la kapo shi frapis la plafonon de la
malalta kajuto.

Rigardo al la ceteraj vojaghantoj konvinkis shin, ke shia sufero
estis evidente la plej negrava. Interne de la aeroplano oni povis
vidi bildon de absoluta ruinigho. La homoj, jhetitaj el siaj
sidlokoj, kushis sur la seghoj kaj sur la planko en la plej diversaj
pozicioj.

Kaj jam estis audeblaj la unuaj ghemoj de la vunditoj.

Sinjorino Gibson rigardis tra la fenestro de la kajuto. Kie ili
trovighas? Kio okazis al ili? La duonblanka, malsimpatia grizo donis
neniun respondon. Tra la malfermita pordeto blovis en la kajuton
penetre malvarma vento, kiu jhetis internen aron da negheroj.

Shi sukcesis atingi la pordon kaj fermis ghin.

En tiu momento levis sin de la planko ankau la stevardino. Shia
chiam ridetanta vizagho estis kuntirita per doloraj sulketoj.

"Kio okazis al vi, fraulino?" Sinjorino Gibson klinis sin al shi.

"Mi ne scias, S-ino Gibson," diris la brava knabino, venkante la
doloron en shia tuta korpo. "Mi esperas, ke estas nenio grava, nur
ekfrapo. Sed kiel fartas la ceteraj?"

Generalo Gibson jam sidis. Poshtukon, rughan je sango, li tenis al la
nazo.

"Kio estas al vi, Roberto?" ektimis lia edzino.

"Nur bateto che la nazo...eksangis. Ne atentu pri mi, zorgu pri la
ceteraj."

Li estis soldato per korpo kaj animo. Kial teruri la virinoj