. La krurojn li lasis libere
pendi. Unu, du--kaj sufiche. Li restis pendanta kaj ne povis pluen.
Li strechis chiujn fortojn kaj progresis ankorau dudek centimetrojn
supren. Poste li falis malsupren.

La korpo, malfortigite de la malbonfarto de la lastaj tagoj, de la
malsato kaj nova vundigho, chesis servi.

Marcel Payen palighis. Chu tiamaniere devas finighi lia sava vojo?

Iomete li ripozis. Li manghis la biskviton de la generalo kaj
klopodis varmigi la frostigitajn manojn per la spirado.

Li jhetis sin sur la shnuregon, kunpremis la dentojn kaj flugis
supren. Per superhoma klopodo li grimpis preskau ghis la duono. Tie
lin forlasis la fortoj. Li povis fari kion ajn, sed pli alten li ne
povis progresi.

Li provis meti la piedojn en mashon kaj retenighi supre. Iomete li
respiros kaj poste--

Doloro akra kiel razilo penetris denove la maleolon. La senpova korpo
falegis malsupren....

Malvigle li rigardis momenton en la mallumon.

Chu la fino? Kaj kion pri Daumal? Kaj kion pri la forlasitoj?

Ne, li ne cedos!

Ree kaj ree li jhetis sin sur la shnuregon. Sensukcese. Li sentis, ke
la fortoj lin forlasas, ke li komencas tremi de malvarmo--

"Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!"

Tiel instruis lin la spertaj montgrimpuloj. Se oni vojeraras en la
montoj, au se oni kushas ie vundita kaj ne povas sin movi de la
loko, donu kiun ajn signon sesfoje dum unu minuto, en egalaj
tempintervaloj.

Sesfoje dum unu minuto. Li ridis. Kia frenezajho--kredi, ke iu povos
lin audi chi tie! En la regiono, en kies chirkauajho estas nenio
alia ol glacio kaj negho, negho kaj glacio, glacio kaj negho.

Kaj silento.

Chu frenezajho? Eble. Ne, tute certe. Sed kio alia restas--li jam
sentas, kiel li frostighas--

"Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!"

Sesfoje dum unu minuto. En regulaj tempintervaloj.

Ankoraufoje li volis provi grimpi, sed li nur pene starighis kaj tuj
refalegis.

Li turnis la kapon al la truo. La firmamento estis pura, sen unusola
nubo. Suno, la bruliga montar-suno, disdonas al la homoj ridetojn. Al
la homoj? Kie estas la homoj? Tie, sur la glaciroko. Kaj plue.... tie
en la malproksimo.... en Parizo.... en la karcero--

Kia kruelo!

Kaj poste li nur mallaute, mallaute ghemis:

"Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!--Helpon!"

Sesfoje dum unu minuto, atentu kamarado, por ke vi ne eraru!
Sesfoje--

Firmamento! Suno! Daumal!

En la truo de la krevajho aperis barbok