ri viaj vojaghoj."

"Ho jes, pri tiuj mi volonte rakontos," li konsentis kompleze.
"Kompreneble, se tio ne maloportunos al la ceteraj." Kaj li rakontis.
Li estis unu el tiuj _globtrotuloj_, al kiuj la mondo shajnas tro
malgranda kaj kiuj sentas sin tute hejme chie. Li vidis kaj travivis
multon. Li sciis akre observi, kompari, taksi, kaj tial la tuta
societo kun intereso sekvis lian parolon pri la postmilitaj
cirkonstancoj en diversaj landoj.

Payen nur duone auskultis. Jen kaj jen li elposhigis la _Paris Soir_
kaj legis la artikolon pri Daumal. Kia felicho, ke li achetis tiun
jhurnalon! Jam hodiau vespere li elserchos la defendanton de Daumal
kaj klarigos al li chion.

Ili alproksimighis al Svisujo.

"Nun ni flugos pli alten," atentigis la stevardino. "Preparu vin
kontrau malvarmeto."

En la malproksimo staris alpa montegaro kontrau la firmamento kiel
murego.

"Je kia alto ni trovighas fraulino?" demandis Bakker.

"Je dumil kvincent metroj, sinjoro," shi respondis senhezite. "Post
nelonge ni atingos kvarmil kvincent."

Payen estis kontenta, ke li povos rigardi la maron de montegoj en
ilia pompa grandiozo, sed li estis seniluziigata. La Alpoj estis
kashitaj de densa kovrajho de nebulo.

La aeroplano flugis chiam pli alten.

"Domaghe," diris S-ino Gibson kaj rigardis sian edzon. Tiu senvorte
levis la shultrojn. Nur post momento li diris: "Tio ofte okazas super
la Alpoj. Cetere, la nebulnuboj povos ankorau disighi."

Ili ne disighis. Tute male. Ili levighis alten kaj chirkauis la
aeroplanon. Oni povis rigardi maldekstren, dekstren, antauen au
malantauen; nenion oni povis vidi, krom blanko-grizo.

"Kiel en tunelo," diris soldato, kiu sidis apud la Nederlandano.

"Kaj jam komencis ech neghi!" kapjesis chagrene la komercisto. "Ke ni
ne travivu neghoblovegon!"

"La meteorologiaj informoj estis favoraj," konsolis ilin la
stevardino. "Chi tiu neghbloveto vershajne havas nur lokan karakteron,
kaj certe ne dauros longe ghis ni havos ghin malantau ni."

Por forigi la enuon shi ekfunkciigis la radioaparaton, el kiu eksonis
melodia muziko. Estis ja stranga sento esti forportata je rapido de
300 kilometroj en horo kaj vidi nenion krom rigidaj vizaghoj....

"Kiom alte ni nun estas?" denove demandis Bakker.

La stevardino rigardis tra vitra pordeto en la kajuton de la piloto
kaj radiotelegrafisto.

"Kvarmil metrojn. Kaj ni chiam flugas pli alten."

"Oni ja povas tion senti," diris S-ino Gibson dum shi plialtiris