trinon
por firmkunigxi kun sia edzino. Pri unu afero mi volas vin demandi
en cxeesto de atestantoj. Kion vi opiniis pri Janjo antaux ol Greto
aperis?

ESKO. Mi estus edzigxinta kun sxi; sed sxi nur mokis min, nomis min
strigo.

TOBIO. Mi scias, ke multaj sxerculoj emas vin nomi naivega kaj
malsagxa; sed tio estas pro via vivmaniero, kiu incitetas ilin,
cxar gxi cxiam estis cxasta kaj neriprocxinda. Sed vi posedas sanan
prudenton, tion mi garantias.--Ekzamenu lin, kantoro, provu konfuzigi
lin per implikaj demandoj; faru tion en nia cxeesto!

ZEBEDEO. Pri kio mi demandu lin?

TOBIO. Ekzemple pri edzigxofesto kaj gxia celo.

ZEBEDEO. Respondu al mi, junulo! Kio estas la celo de edzigxofesto?

ESKO. Gxi havas plurajn celojn.

ZEBEDEO. Gxia cxefcelo?

MICXJO (aparte al Esko). Ke edzo igxu kapo de sia edzino.

ESKO. Ke edzo igxu kapo de sia edzino.

ZEBEDEO. Sed gxia cxiela, gxia solena celo?

MICXJO (aparte al Esko). Ludo, muziko kaj brulantaj pajlogarboj.

ESKO. Ludo, muziko kaj brulantaj pajlogarboj.

ZEBEDEO. Junulo, pripensu viajn vortojn!

TOBIO. Esko!

ESKO (aparte kaj dubante rigardante Micxjo'n). Aux li mensogetis al
mi, aux li estas malsagxulo. (Malproksimigxas iomete de li.)

TOBIO. Demandu lin pri kreo de l' mondo, pri Abrahamo kaj Isako.

ZEBEDEO. Mi demandas vin: el kio estas la mondo kreita?

ESKO. Gxi estas, laux diro de almozuloprizorgato de Hannus, kreita el
argilpeceto kaj el nenio.

ZEBEDEO. Sed el kio do estas la argilpeceto kreita?

ESKO. Nu, nu, ne tiel enprofundigxu!--Plue, tion neniu scias, ecx
kvankam li estus tiel instruita kiel episkopoj kaj libropresistoj.
Estas supernatura afero kaj la homo estas blinda, Dio helpu nin!

TOBIO. Blinda, blinda! (Marto envenas el maldekstre, en la mano sxi
portas dupartigitan sakon, kies ambaux partoj estas plenigitaj.)
Jen via porvojagxa nutrajxo, junuloj; kaj nun ekiru!

ESKO. Mi portas la sakon. (Ekprenas sakon de Marto kaj gxin metas sur
la sxultron.)

MARTO. Jen al vi dekdu taleroj por vojagxaj kaj edzigxfestaj
elspezoj. (Al Esko.) Sed vi malspritulo, cxu vi kapablus kalkuli
monon?

TOBIO. Mankas al li sperto. Micxjo zorgu pri la mono.

ESKO. Micxjo prenu la monon, mi portas la sakon.

MARTO. Jen Micxjo! Atentu, ke vi estu sxparemaj. (Donas monon al
Micxjo.)

MICXJO. Nur al necesegaj bezonoj gxi estu uzota. (Ivaro envenas.)

ESKO (aparte). Tie Ivaro revenas de noktovagado.

MARTO (ekprenas vipon, kiu pendas sur la muro). S