ovrita vizagho de viro. Li
rigardis internen kaj per tondra vocho vokis:

"Do kial vi ne audigas vin, homo? Ni vokis vin, kaj vi--"

Sed tio jam estis super la fortoj de Payen.

Li fermis la okulojn kaj senkonsciighis.

Chapitro 9

La verdikto

La blanka chambro de la malsanulejo en Interlaken dronis en inundo de
sunradioj.

Kelkaj pacientoj legis jhurnalojn, aliaj kune duonlaute
interbabilis.

La kuracisto staris apud la lito, super kiu pendis tabuleto kun la
surskribo:

MARCEL PAYEN, 33-jara.

"Chu li ankorau ne rekonsciighis?" li demandis la flegistinon.

"Ne, sinjoro Doktoro."

"Ghis li vekighos, li devos havi absolutan kvieton."

"Jes, sinjoro doktoro."

Kiam vesperighis, li fine malfermis la okulojn. Li kushis en la
malsanulejo jam la trian tagon. Elartikigita maleolo, cerbo-skuo,
elcherpigho. Vundo en la vizagho.

Flegistino donis al li teon. Li trinkis avide, senvorte. Poste li
fermis la okulojn kaj dormis denove tutan nokton.

Li matene vekighis la unua el la pacientoj en la chambro.

Kie li estas? Kio okazis al li?

Li rememoris. En la kapo estis morta silento. Silento kaj malpleno.

Li sidighis sur la lito. Li rigardis sian tabuleton. Marcel Payen?

Li frotis la okulojn. Do kio estas? Chu li vivas?

Poste li turnighis.

"Sinjoro Payen!" audighis apud li.

La bandaghita nazo, arghentaj haroj, ridema vizagho.

"Sinjoro generalo!"

"Silentu! Ne tiom laute!" admonis lin generalo Gibson. "La
flegistino koleros!"

Kaj jam estis chi tie la ceteraj pasagheroj, kiuj povis piediri. Ili
chirkaustaris Payen, premis al li la manojn.

"Kiamaniere vi chi tien.... kaj precipe, kiamaniere mi venis en la
malsanulejon?"

Generalo Gibson al li chion mallonge klarigis.

La grupo de "Sav-sindikato de svisaj alpinistoj", kiu konsistis el
dudek viroj, havis la taskon serchi la perditojn en la Bern-Alpoj en
la chirkauajho de Interlaken. Survoje ghi audis help-vokon. Ghi
iris lau la vocho, ekvidis la truon kaj trovis tie Payen.
Pushbatitan, sangantan, duonfrostigitan. Ili eltiris lin sur la
surfacon kaj dividighis. Kvar viroj transportis Payen en
Interlaken-on, la resto iris lau liaj freshaj postsignoj. Kun la
ekspedicio iris ankau la kuracisto. Li flegis sur la loko la
vunditojn kaj tuj oni ekvojaghis reen. Ili devis marshi ankau
dumnokte, char la vundoj de iuj pacientoj bezonis tujan intervenon.

"Se oni venus nur unu tagon pli malfrue, kelkaj el ni jam ne vivus,"
finis sian klarigo