ghis la alloga okazo por plivigligi la rememorojn pri la
malkvietaj jaroj de sia vivo. Ili rakontis pri kruelaj frostoj kaj
teruraj ventegoj, pri la netraireblaj montpasejoj, el kiuj precipe la
_Chilcoota_ pereigis centojn da kuraghaj aventuruloj, pri la krutaj
glacirokoj kaj perfidaj abismoj, pri la bestaro, kiu en vintro
farighas tre danghera--kaj per chiuj rakontoj ili vekis grandan
intereson che siaj auskultantoj--sed ili ne scipovis per ili
konsoli.

Ju pli klare la homoj konstatis, ke en tiu chi lukto kun la
senkompata naturo la homo estas senpova, kaj al malsanaj infanoj
restas nenio alia ol la morto, des pli granda korpremigho kaptis
ilin.

Tiu chi nubo de la sufoka strecho estis subite distranchita per
blindiga fulmo:

_Veturos stafeto!_

Tiel, kiel en la naturo post ekflamo de la fulmo estas momento de
tomba trankvilo, kiun en la sekvanta momento anstatauas surdiga
tondrobruego--ankau la homoj legante la grandajn literojn pri la
alaska stafeto restis kvazau senkonsciigitaj. Sed poste ili ghojegis
kvazau infanoj, kaj renkontighante, homoj chirkaubrakis nekonatojn,
en la vagonaroj kaj chie, kie la homoj interrilatas, ekregis
admirinda komplezo, komunikemo, ghentileco kaj afableco--char chiuj
konsciighis, ke en tiuj chi emociaj momentoj la homaro donis sian
plej belan frukton. La stafeto farighis la devizo de la tago. La
infanoj aranghis stafetkurojn de la mateno ghis la vespero: en la
gimnastikejo, survoje al la lernejo kaj de la lernejo, sur la glitejo
kaj dum la glitkurado. La plenkreskuloj rigardis ilin--kaj
strange!--nun tute ne ghenis ilin, ke la infanoj malhelpas ilian
iron, ke ili krias kaj bruas. La plenkreskuloj rigardis ilin kun
aprobaj ridetoj, char ili ne vidis antau si la ludantajn infanojn,
sed kelkajn kuraghajn heroojn, kiuj jhus entreprenis neviditan
vetveturon kun la morto.

Will Shannon, Wurd Kalland, Emil Erikson, Leonard Seppala, Gunnard
Kasson!

La kvin nomoj, kiuj vigligis la mondon! La kvin nomoj, al kiuj estis
fiksitaj esperoj ne nur de tiu unu milo da loghantoj en Nome, sed
esperoj de la centmiloj kaj milionoj da homoj en la tuta mondo! La
kvin nomoj, kiuj vekis respekton kaj admiron, apenau ili estis
elparolitaj.

Io tamen bremsis la ghojegon kaj entuziasmon. Tio estis la penso;
kiel ili fartos dum la longa kaj danghera veturo.

Al chiu el la kvin herooj, kies nomoj ghis tiu tempo nenie estis
legeblaj, estis direktitaj la esperoj de la mondo egalgrade. Char
chiu estis la