kolono, la pilastro, kiu devas ne krevi. Chiu estis la
chenero, kiu devas ne esti trashirita. Sur chiu el ili kushis la sama
kvanto de la respondeco. Se unu malsukcesos, la stafeto ne sukcesos.

La tuta mondo tremetis pri la sukceso de la plej kuragha veturo, kiun
la historio konis.

Nur tiuj, kiuj estis la chefaj personoj en tiu chi grandioza lukto
estis trankvilaj. Ili ne pensis pri tio, ke ili faras ion
eksterordinaran. En la senkompata lukto pri la taga pano ili lernis
simplecon. Pro tio la taskon, kiun ili surprenis, ili taksis kvazau
ion memkompreneblan. Ie en la dezerto mortas homoj kaj estas en ilia
povo savi ilin. Chu ili mem pereos plenumante ilian taskon? Eble. Sed
okazu kio ajn, ili faros chion, kio estos en iliaj fortoj. Ja, kiel
ili povus ankorau unufoje en la vivo rigardi en la okulojn de homo,
se ili dum tiaj cirkonstancoj restus hejme, en la komforto, en la
varmo, apud la varmigita forno? Chu estas io pli simpla kaj pli
komprenebla ol tio, ke ili veturas?

Kaj se iu montrus al ili la sensaciajn artikolojn en la jhurnaloj, se
iu dirus al ili, ke ili estas taksataj kiel la plej grandaj herooj de
la nunaj tagoj, ili svingus per la manoj, kvazau ili volus diri:
"Eh, lasu nin trankvilaj. Tiaj bagateloj!"

Chiu ja ankau erarus, kiu supozus, ke la stafeto ekveturis kun iaj
ceremonioj.

Will Shannon alvenis kun sia sledo kaj kunjungajho de dek du hundoj
al la stacidomo en Nenana; li anoncis sin che la staciestro kaj
atendis la alveturon de la lokomotivo.

Akompanis lin kelkaj amikoj, kiuj helpis al li kontroli la
kunjungajhon kaj premligi la rimenojn.

Kaj jam audighis la fajfo. La lokomotivo rulighis al la stacidomo.
La lokomotivestro rapide desaltis kaj transdonis al la staciestro
malgrandan paketon.

"Jen la sero," li diris.

"Kaj chu tio estas chio?" miris la chirkaustarantoj pri la malgranda
dimensio de la paketo, kiu pezis ne pli ol duonkilogramon. Ili ne
povis kompreni, ke la vivo de multaj homoj povas dependi de io tiom
malgranda.

"Jes," ridetis la lokomotivestro. "Kaj kiamaniere vi forsendos ghin
pluen?"

Ne estis necese klarigi tion al li. Char intertempe la staciestro
transdonis la paketon al Shannon. Tiu metis ghin en dikan felon,
chirkauligis ghin per fortikaj rimenoj kaj fiksis ghin al la sledo.

Poste li adiauis per manpremo la lokomotivestron, la staciestron kaj
amikojn, saltis sur la glitveturilon, eksvingis la vipon kaj--la
stafeto ekveturis.

"Sukceson!" kriis chiuj.

Se