mi
estas tre malkompetenta Sorcxisto."

"Cxu vi ne povas doni al mi cerbon?" demandis la Birdotimigilo.

"Vi ne bezonas gxin. Vi lernas ion novan cxiutage. Bebo havas cerbon,
sed gxi malmulton scias. Nur sperto donas scion, kaj ju pli longe vi
vivos, des pli multe vi nepre spertos."

"Eble," diris la Birdotimigilo, "sed mi restos tre malfelicxa se vi ne
donos al mi cerbon."

La falsa sorcxisto atente rigardis lin.

"Nu," li diris gxemante, "mi ne estas lerta magiisto, mi jam diris tion
al vi; sed se vi venos al mi morgaux matene, mi plenigos vian kapon
per cerbo. Tamen mi ne povas instrui vin gxin uzi; vi mem devos eltrovi
tion."

"Ho, dankon--dankon!" kriis la Birdotimigilo. "Mi eltrovos kiel uzi
gxin, tute certe!"

"Sed kion pri mia kuragxo?" demandis la Leono maltrankvile.

"Vi havas multan kuragxon, mi certas," respondis Oz. "Vi nur bezonas
memfidon.

"Ne ekzistas vivanto kiu ne timas kiam okazas dangxero. Vera kuragxo
signifas fronti la dangxeron kiam vi timas, kaj tian kuragxon vi jam
abunde posedas."

"Eble, tamen malgrauxe mi timas," diris la Leono. "Mi estos tre
malfelicxa krom se vi donos al mi tian kuragxon kiu forgesigas pri
timo."

"Nu, bone; mi donos al vi tian kuragxon morgaux," respondis Oz.

"Kion pri mia koro?" demandis la Stana Lignohakisto.

"Nu, rilate al tio," respondis Oz, "laux mi vi malpravas pro via deziro
havi koron. Koro plejofte malfelicxigas. Plej bone estus ke vi komprenu
ke al vi tre bonsorte mankas koro."

"Pri tio vi kaj mi malsimile opinias," diris la Stana
Lignohakisto. "Laux mia prefero, mi akceptos cxian malfelicxon
senproteste, se vi donos al mi koron." "Bone," respondis Oz
humile. "Venu al mi morgaux kaj vi ricevos koron. Mi ludis esti
Sorcxisto dum tiom da jaroj ke mi povos iomete pli ludi."

"Kaj nun," diris Doroteo, "kiel mi reiros al Kansas?"

"Ni devos pripensi tion," respondis la malgranda viro. "Lasu min
konsideri la problemon dum du aux tri tagoj kaj mi klopodos elpensi
manieron transporti vin super la dezerton."

"Intertempe vi estos miaj bonvenaj gastoj, kaj dum vi logxos en la
Palaco miaj servistoj servos vin kaj obeos cxiun vian deziron ecx la
plej malgrandan. Mi petas nur unu rekompencon pro mia helpo--kiom ajn
malgranda. Kasxu mian sekreton kaj diru al neniu ke mi estas
cxarlatano."

Ili akceptis informi neniun pri tio kion ili trovis, kaj reiris al
siaj cxambroj kun esperoj. Ecx Doroteo esperis ke "La Cxarlatano, la
Potenca, la Terura", lau