rusto, por meti vian koron en la gxustan lokon. Mi esperas ke tio ne
dolorigos vin."

"Ho, ne," respondis la Hakisto. "Mi tute ne sentos gxin."

Do Oz elprenis tondilon de stanisto kaj tondis malgrandan, kvadratan
truon en la maldekstra flanko de la brusto de la Stana
Lignohakisto. Post tio, li iris al sxranko de tirkestoj kaj elprenis
belan koron, tute el silko kaj plenigitan per segajxo.

"Vere bela, cxu ne?" li demandis.

"Jes, ja!" respondis la Hakisto, al kiu gxi multe placxis. "Sed gxi estas
cxu amema koro?"

"Nepre jes!" respondis Oz. Li metis la koron en la bruston de la
Hakisto kaj post tio li remetis la kvadraton el stano, lutante gxin
nete kie gxi estis eltondita.

"Finite," diris li; "nun vi havas koron kiu fierigus cxiun ajn homon. Mi
bedauxras ke mi devis fliki vian bruston, sed vere tio estis necesa."

"Ne gxenas min la fliko," fervore diris la felicxa Hakisto. "Mi dankegas
vin, kaj mi neniam forgesos vian komplezon."

"Ne menciinde," respondis Oz.

Post tio la Stana Lignohakisto reiris al siaj amikoj, kiuj deziris al
li cxian gxojon pro lia bona fortuno.

Nun la Leono marsxis al la Tronocxambro kaj frapis sur la pordon.

"Envenu," diris Oz.

"Mi venis por mia kuragxo," anoncis la Leono, enirante la cxambron.

"Bone," respondis la malgranda viro. "Mi portos gxin al vi."

Li iris al sxranko kaj etendinte sian brakon gxis alta breto li deprenis
kvadratan verdan botelon, kies enhavon li versxis en verd-oran teleron,
bele cxizitan. Metinte tion antaux la Malkuragxan Leonon, kiu flaris gxin
kvazaux malsxate, la Sorcxisto diris: "Trinku."

"Kio gxi estas?" demandis la Leono.

"Nu," respondis Oz, "se gxi estus en vi, gxi estus kuragxo. Vi scias,
kompreneble, ke kuragxo cxiam estas interna; do oni ne povas nomi cxi
tion kuragxo antaux ol vi glutis gxin. Tial mi konsilas al vi trinki gxin
kiel eble plej baldaux."

La Leono ne plu hezitis, sed trinkis gxis la telero estis malplena.

"Kiel vi sentas vin nun?" demandis Oz.

"Plena de kuragxo," respondis la Leono, kiu reiris gxoje al siaj amikoj
por informi ilin pri sia bona fortuno.

Oz, nun sola, ridetis al si pro sia sukceso doni al la Birdotimigilo
kaj al la Stana Lignohakisto kaj al la Leono precize tion kion ili
kredis deziri. "Kiel mi ne povas esti cxarlatano?" li diris, "kiam tiom
da personoj devigas min fari tion, kio tute ne estas farebla, kiel
scias cxiu homo? Estis facile felicxigi la Birdotimigilon kaj la Leonon
kaj la Hakiston cx