brae, in quibus
me latet facultas mea quae in me est: ut animus meus de viribus suis ipse
se interrogans non facile sibi credendum existimet; quia et quod inest,
plerumque occultum est, nisi experientia manifestetur[278]. Et nemo securus
esse debet in ista vita, quae [Sidenote: Job 7, 1.]_tota tentatio_
nominatur, utrum qui fieri potuit ex deteriore melior, non fiat etiam ex
meliore deterior. Una spes, una fiducia, una firma promissio, misericordia
tua.

[Sidenote: XXXIII. Ut se gerit ad voluptates aurium.]

49. Voluptates aurium tenacius me implicaverant et subjugaverant; sed
resolvisti, et liberasti me. Nunc in sonis quos animant eloquia tua, cum
suavi et artificiosa voce cantantur, fateor, aliquantulum acquiesco; non
quidem ut haeream, sed ut surgam cum volo. Attamen cum ipsis sententiis
quibus vivunt, ut admittantur ad me, quaerunt in corde meo nonnullius
dignitatis locum, et vix eis praebeo congruentem. Aliquando enim plus mihi
videor honoris eis tribuere quam decet, dum ipsis sanctis dictis
religiosius et ardentius sentio moveri animos nostros in flammam pietatis,
cum ita cantantur, quam si non ita cantarentur; et omnes affectus spiritus
nostri pro suavi diversitate* habere proprios modos in voce atque cantu,
quorum nescio qua occulta familiaritate excitentur. Sed delectatio carnis
meae, cui mentem enervandam non oportet dari, saepe me fallit, dum rationem
sensus non ita comitatur ut patienter sit posterior; sed tantum quia
propter illam meruit admitti, etiam praecurrere ac ducere conatur. Ita in
his pecco non sentiens, et postea sentio.

50. Aliquando autem hanc ipsam fallaciam immoderatius cavens, erro nimia
severitate: sed valde interdum, ut melos omne cantilenarum suavium quibus
Davidicum Psalterium frequentatur, ab auribus meis removeri velim, atque
ipsius Ecclesiae; tutiusque mihi videtur quod de Alexandrino episcopo
Athanasio saepe mihi dictum commemini, qui tam modico flexu vocis faciebat
sonare lectorem psalmi, ut pronuntianti vicinior esset quam canenti.
Verumtamen, cum reminiscor lacrymas meas, quas fudi ad cantus Ecclesiae
tuae in primordiis recuperatae fidei meae, et nunc ipso quod moveor*, non
cantu, sed rebus quae cantantur, cum liquida voce et {193} convenientissima
modulatione cantantur, magnam instituti hujus utilitatem rursus agnosco.
Ita fluctuo inter periculum voluptatis et experimentum salubritatis;
magisque adducor, non quidem irretractabilem sententiam proferens, cantandi
consuetudinem ap