an matenon Doroteo adiauxe kisis la belan verdan knabinon,
kaj cxiuj premis la manon de la Soldato kun la Verdaj Lipharoj, kiu
marsxis kun ili gxis la pordego. Kiam la Pordogardisto revidis ilin li
miregis ke ili volas foriri el la bela Urbo por renkonti novajn
problemojn. Sed li tuj malsxlosis iliajn okulvitrojn, kiujn li remetis
en la verdan keston, kaj donis al ili multajn bondezirojn por kunporti
kun si.

"Vi nun estas nia reganto," li diris al la Birdotimigilo, "do nepre vi
devos reveni al ni kiel eble plej baldaux."

"Mi certe revenos se mi povos," la Birdotimigilo respondis; "sed unue
mi devas helpi Doroteon reiri al sia hejmo."

Dum Doroteo lastafoje adiauxis la bonhumoran Gardiston sxi diris: "Oni
tre afablis al mi en via bela Urbo, kaj cxiu estis tre gxentila al
mi. Mi ne povas esprimi kiom dankema mi estas."

"Ne provu, karulino," li respondis. "Ni volonte havus vin kun ni, sed
se via deziro estas reiri al Kansas mi esperas ke vi trovos rimedon."
Li malfermis la pordon de la ekstera muro kaj ili eliris kaj komencis
sian marsxadon.

La suno brilegis dum niaj amikoj turnis siajn vizagxojn cele la Landon
de la Sudo. Ili estis cxiuj plejaltspiritaj, kaj ridis kaj
interbabiladis. Doroteo denove estis plengita de la espero iri al sia
hejmo, kaj la Birdotimigilo kaj la Stana Lignohakisto gxojis cxar ili
povis utili al sxi. Kaj la Leono, nu li flaris la fresxan aeron tre
plezure kaj balancis sian voston de flanko al flanko pro pura gxojo cxar
li denove estas en la kamparo, dum Toto kuris cxirkaux ilin kaj cxasis la
tineojn kaj papiliojn, tutdume gaje bojante.

"Urbologxado tute ne konvenas por mi," komentis la Leono, dum ili
rapidpasxe marsxadis. "Mi perdis multe da mia karno ekde kiam mi cxesis
logxi tie, kaj nun mi fervoras trovi oportunon montri al la aliaj
bestoj kiom kuragxa mi farigxis."

Ili nun turnis sin kaj lastafoje rigardis la Smeraldan Urbon. Ili
vidis nur amason da turoj malantaux la verdaj muroj, kaj alte super cxio
estis la pintoj kaj kupolo de la Palaco de Oz.

"Oz ja ne estis malbona Sorcxisto," diris la Stana Lignohakisto, dum li
sentis sian koron frapadi la flankojn de lia brusto.

"Li sciis doni al mi cerbon, vere tre bonan cerbon," diris la
Birdotimigilo.

"Se Oz trinkus dozon de la sama kuragxo kiun li donis al mi," aldonis
la Leono, "li estus kuragxa persono." Doroteo diris nenion. Oz ne
plenumis sian promeson al sxi, sed li ja klopodis, do sxi pardonis
lin. Cxar, kiel li diris, l