ran randon de la arbaro. Tie, surprizate, ili trovis antaux si altan
muron el, sxajne, blanka porcelano. GXi estis glata, kiel la surfaco de
telero, kaj pli alta ol iliaj kapoj.

"Kion ni faru nun?" demandis Doroteo.

"Mi faros eskalon," diris la Stana Lignohakisto, "cxar evidente ni
devos transgrimpi la muron."

Cxapitro XX. La delikata Porcelana Lando.

Dum la Hakisto faris eskalon el ligno kiun
li trovis en la arbaro, Doroteo kusxigxis kaj dormis, cxar sxi estis laca
pro la longa marsxado. La Leono ankaux kunrulis sin por dormi kaj Toto
kusxigxis apud li.

La Birdotimigilo rigardis la Hakiston labori, kaj diris al li: "Mi ne
povas kompreni kial tiu muro estas cxi tie, nek el kio gxi konsistas."

"Ripozigu vian cerbon kaj ne gxenu gxin pri la muro," respondis la
Hakisto; "grimpinte gxin ni scios kio estas aliflanke."

Post iom da tempo la eskalo estis finita. GXi aspektis mallerte farita,
sed la Stana Lignohakisto estis certa ke gxi estas fortika kaj bone
tauxgos. La Birdotimigilo vekis Doroteon kaj la Leonon kaj Toton, kaj
diris al ili ke la eskalo estas preta. La Birdotimigilo la unua
grimpis la eskalon, sed li estis tiom mallerta ke Doroteo devis tuj
sekvi lin por neebligi ke li falos. Kiam li metis sian kapon trans la
supron de la muro la Birdotimigilo diris, "Nekredeble!"

"Plu grimpu," kriis Doroteo.

Do la Birdotimigilo grimpis pli kaj sidigxis sur la supron de la muro,
kaj Doroteo pusxis sian kapon trans la muron kaj kriis, "Nekredeble!"
tute same kiel la Birdotimigilo.

Toto sekvis, kaj tuj komencis boji, sed Doroteo silentigis lin.

Post li la Leono grimpis la eskalon, kaj la Stana Lignohakisto estis
la lasta; sed ambaux kriis, "Nekredeble!" tuj kiam ili rigardis trans
la muron. Kiam ili cxiuj sidis en vico sur la supro de la muro ili
malsuprenrigardis kaj vidis ion tre strangan.

Antaux ili estis grande etendigxanta lando kies planko estis glata kaj
brilanta kaj blanka kiel la malsupro de granda telero. Dise staris
multaj domoj tute el porcelano kaj brilkoloraj. Tiuj domoj estis tre
malgrandaj, la plej granda atingis nur la altecon de la talio de
Doroteo.

Ankaux vidigxis belaj malgrandaj brutodomoj, kiujn cxirkauxis porcelanaj
bariloj; kaj multaj bovinoj kaj sxafoj kaj cxevaloj kaj porkoj kaj
gekokoj, cxiuj konsistantaj el porcelano, staris en grupoj.

Sed plej strangaj estis la homoj logxantaj en tiu kurioza
lando. Trovigxis melkistinoj kaj sxafistinoj, kun brilkoloraj korsajxoj