omino (Petron. fragm. Trag.
66 p. 79 Buech.) uel simili liquamine acuto (cf. Cato de re rust. 117.
118) dixisse uidetur (fr. 31). graeco uerbo "oxos" rarissime scriptores
latini usi sunt, oliuum pro oleo antiqui poetae (ut Plaut. Pseud. 301.
Lucr. II 391. Catull. 6, 8) dixerunt quod posteriorum aliquot imitantur.

Footnote 23: Vno Plauti (mil. gl. 271) loco in codice
Ambrosiano _Philocomasii custos_ legitur, ubi tamen
Ritschelius _Philocomasio custos_ (cf. 1431) cum reliquis
libris maluit; quem locum mihi significauit Carolus
Zangemeister.

Footnote 24: Etymologias in hoc Lactanti libello obuias cur
non ad libros de l.l. rettulerim, quamuis cap. V libri ad
Ciceronem laudentur, nunc accurate exponere longum est. uerbo
moneo omnes ad hominum membra pertinere et cum artissime
inter se cohaereant cum loco cap. 12 (cf. Censorin. de die
nat. 6, 1) ad Tuberonem de origine humana (cf. Censorin. 9,
1. Ritschl de Varr. logist. p. XI) referendas esse.

Restat liber ille qui quasi *prooemium totum opus* exordiebatur.
orationem esse natura tripartitam ibi Varronem exposuisse, initio
libri octaui probatur ubi hoc _in superioribus libris_ legi dicit, cui
rei uix aptiorem locum inuenies. de uniuersa ergo oratione egit; quo
loco de ratione, quae inter res et uerba intercedat, in qua re cardo
totius doctrinae stoicorum uertitur, non potuit non disputare.
peropportune igitur accidit, ut etiam hunc locum quomodo fere
tractauerit, ex Augustino (fr. 1*) cognoscere possimus. uerbum
uniuscuiusque rei signum esse statuit, quod ab audiente possit
intellegi a loquente prolatum, omne ergo uerbum sonare; de sono autem
uerbi (stoicorum locus "peri pho:ne:s") in his libris non esse agendum,
sed de uerbo quantum ei res quaedam subiecta sit (stoicorum locus
"peri pragmato:n"). sequitur lubrica illa rerum uerborumque coniunctio,
quae quasi per gradus quosdam uerbum dicibile dictionem rem
amplectitur, quae uocabula graecis "pho:ne: lekton lexis pragma" (L.D.
VII 57) respondentia, num a Varrone sumpserit Augustinus pro certo
adfirmare non audeo. deinde pluribus de uerbis disputare debuit,
ibique fortasse unam uel plures etymologiarum posuit, quas Augustinus
habet, quarumque illas quae a uero uerbum ducunt huic loco perquam
aptas Varronique quasi surreptas esse uides. a uerbo ad tres
praecipuas disciplinas, quae ad uerba spectant transiit, cui argumenti
quod tractandum sibi sumpserit circumscriptioni breuem sine dubio
omnium li