. p. XXXXVII. ex eodem Plinio
librum XI hausisse Romanus p. 80, 3 cl. Pompei p. 154 Char.
p. 37, 13 uidetur. restant loci p. 58, 17 (de l.l. V 18
p. 131) 73, 10 ad Cic. V. (108 p. 111) 104, 13. 104, 28 ad
Cic. VIII (54 p. 130) p. 105, 14 ad Cic. XIII quos Plinio
Romanum debere demonstrari nequit.

*Libro undecimo declinationes* ita exposuisse Varro uidetur, ut genera
numerum casus deinceps persequeretur, quemadmodum VIII 46 p. 425 sq.
VIIII 55 p. 495 sq. (cf. X 22 p. 556) fecit. Genera proprie ea esse
docuit quae natura sint (cf. autem VIII 55 p. 495) eamque in
animalibus sequendam esse (fr. 69); quando dubium sit genus, cognosci
id posse ex deminutiuis (fr. 10) quae paucis exceptis genus
uocabulorum principalium retineant (fr. 11). ubique analogiae studium
in singulis tractandis conspicuum est, uocabula graeca in "-e:s", quae
antiquorum alii aliter declinauerant, omnia a littera finiri et
feminino genere proferri iussit, ut charta cochlea (fr. 14), 'dies'
non sine discrimine masculino et feminino genere dicendum esse, sed
illud si unum diem, hoc si temporis spatium significet (fr. 12). De
numero nihil extat, nisi 'uis' etiam in plurali cum praecepisse (fr.
15), ita enim ut Probum (p. 31, 1 K.) interpreter, alterum fragmentum
e libris de l.l. a Probo statim praemissum de 'uade et uase' (fr. 16)
me mouet. de uis uocabulo cf. Char. 89, 14 cl. p. 548, l. Priscian. I
p. 249, 9. Contra usum constantem (cf. Bentley ad Ter. And. II 1, 20)
et Lucili sententiam (cf. Vel. Long. p. 2229. C. Lachmann ad Lucr.
p. 329) genetiuum uocabulorum -ius et -ium finitorum duplici I scribere
uoluit (fr. 17), ne contra regulam minor nominatiuo fieret, idemque
rationem in vocatiuis postulare dixit, sed utilitatis (cf. VIII 10
p. 424 sq.) causa, ut casus discernerentur, hunc uno I proferri (cf.
Gell. XIII 26, 1). De ablatiuo singulari tertiae declinationis I aut E
finiendo non paucas regulas dederat C. Caesar in libro secundo de
analogia, quo opere a Plinio diligenter adhibito num Varro usus sit,
quamuis ualde probabile sit, certo dici nequit. statuit enim (Nipperd.
p. 756) neutra in E (Char. p. 122, 13) L (Char. p. 119, 5) AR (Char.
122, 16. 133, 18) terminantia praeter iubar (et monosyllaba) ablatiuo
in I proferenda esse. eiusdem de eodem I obseruationem Plinius, cui
illa quoque debemus, respicere uidetur loco a Romano uel Charisio (18)
tam male et breuiter contracto, ut Caesaris praeceptum ad quod Plini
uerba referenda sunt in fine