is, quando ex
duobus obliquis fit, exemplum nullo modo aptum est, expectares
_pudet me illius_, uel tale quid. ceterum dummodo tali loco aliqua
fides habenda esset, a quibusdam stoicorum "asumbama" quod ab
aliis "elatton e: parasumbama" dictum est, quod eo est incertius,
quia appellatio pessime in rem quadrat.

Footnote 6: Praeterea Dionysi loco euincitur, et illos Chrysippi
libros de rhetorica non egisse (rhetoricam uero stoici ad
dialecticam referebant L.D. VII 41), et si Dionysium bene elegisse
credimus quod in conscribendo opere adhiberet, in aliis quoque
libris hanc a Chrysippo esse neglectam, quod in plerisque factum
esse index ille confirmat Laertianus.

Videamus nunc, paucis *de Varronis philosophia* praemissis, quae ratio
inter Alexandrinorum et Stoicorum grammaticam et libros de lingua
latina sit. Varro erat auditor et familiaris Antiochi Ascalonitae
(Cic. Acad. post. I 3, 12. 4, 13), cuius placita postea quoque
probauit (Cic. epist. ad Att. XIII 12, 3. 16, 1) extremisque uitae
lustris diligenter exposuit{7} (Augustin. de ciu. dei XVIIII 3, 2).
Ciceronem qui academica et epistulas modo laudatas a.u. DCCVIIII
scripsit acriter inpugnat O. Mueller praef. Varr. p. V sq., quod ne
conpertum quidem habuerit, Varronem ex Antiochi academia in stoam
transmigrasse, cuius philosophiam in libris de lingua latina eodem
tempore conscriptis fere ubique secutus sit. quod parum considerate
posuit. M. Tullium enim, licet antiquorum philosophorum graecorum
sententias paullo neglegentius et cuiuis proximo scriptori se dedens
exposuerit (cf. F. Schleiermacher kritik d. sittenl. p. 157. A.B.
Krische forsch. in alt. phil. I p. 33. 444 sq.) de amici et
condiscipuli (R. Kuehner Cic. in phil. mer. p. 38) sensu et cogitandi
ratione tam grauiter errasse idque publice professum esse, nemo
credet, qui magnum discrimen inter scholas illas fuisse putet.
Antiochus uero, Philonis qui ipse stoicis nonnulla concesserat
auditor, nouae academiae placitum nec sensibus nec ratione cognosci et
perspici quidquam ab hominibus posse diu sustinuit ac defendit, deinde
de eiusdem infirmitate et peruersitate 'omnium philosophorum concursu'
conuictus, stoicorum decreta de conprehensione et adprobatione, ut
Ciceronem "katale:psin" et "sunkatathesin" uertentem sequar, adsumpsit
(cf. Krische l.l. p. 166 sq. Grysar d. academik. Philo u. Antioch.
p. 25) et hanc uiam ingressus eo usque processit, ut non solum
Chrysippeam dialecticam toto pe