VIIII 110 p. 537) analogiis coniuncta fuisse, pro certo
sumere possumus. contra hic liber sine dubio de illo dicendi genere
erat, quod in libri decimi dispositionibus fere ubique (70 p. 583. 73
p. 586. 74 p. 586. 42 p. 568) seiungitur et premitur, declinationes
dico obsoletiores et rariores quibus poetae utuntur, quae ibi eodem
modo explicabantur, ut libro septimo poetarum uocabula exposita esse
scimus.

Footnote 17: Recte uidit O. Mueller praef. p. L. ad hos
libros referenda esse, quae 'de copia uerborum' (VIII 2
p. 392. 20 p. 406) Varro promittit, eosdemque indicari
'libris qui de formulis uerborum erunt' (X 33 p. 536) quod
alterum testimonium M. Hertz (philolog. klin. streifzug
p. 31) de libris XX-XXV accipere maluit, quamquam e uerborum
contextu ibi de declinationibus actum iri intellegitur.

Footnote 18: Reliquae sunt hae: uerba quae declinantur et
quae non declinantur (X 14 p. 551), uerba uernacula
aduenticia notha ex peregrinis nata (X 69 p. 582), analogia
quam sequitur populus singuli e populo (X 74 p. 586),
consuetudo qua antiqui usi sunt qua nunc utimur qua poetae
utuntur (X 73 p. 585), quas omnes non aptas esse argumenti
indoles et mos scriptoris in libris etymologicis conspicuus
docent.

Footnote 19: Duae diuisiones sese excipiunt VIII 44 p. 424
_oratio secanda ut natura in quattuor partis, in eam quae
habet casus et quae habet tempora et quae neutrum et in qua
est utrumque. has uocant quidam appellandi dicendi
adminiculandi iungendi. appellandi ut homo et Nestor, dicendi
ut scribo et lego, iungendi ut et et que_ (M. _utque_ F),
_adminiculandi, ut docte et commode._ quae diuisiones inter
se non congruunt, iungendi enim et adminiculandi partes ambae
nec casus nec tempora habent. secundam diuisionem Varro
debuit philosophis a Prisciano (XI 6. I p. 511) indicatis:
_quibusdam philosophis placuit nomen et uerbum solas esse
partes orationis, cetera uero *adminicula uel iuncturas*
earum, quomodo nauium partes sunt tabulae et trabes, cetera
autem id est stuppa et claui et similia uincula et
conglutinationes partium nauis, non partes nauis dicuntur._
quarum altera parte eique coniunctis quae non exscripsi, num
Ammonium (in Aristot. "p. herm." p. 99a Br.), aequalem sibi
scriptorem inpugnauerit an tritam eo tempore quaestionem
tetigerit, incertum est. uerisimile autem est philosophos
illos peripateticos fuisse uel in hac re cum eis facientes.