borum
generibus et speciebus doctrinam, tum casuum obliquorum, qui cum uerbis
coniunguntur explicationem (L.D. VII 64 sq. Schmidt l.l. p. 57 sq.).
in plenis enuntiatis "axio:mata" ponebant. "axio:ma de estin ho estin
ale:thes e: pseudos e: pragma autoteles apophanton hoson eph' heauto:
e: kataphanton, ho:s ho Chrusippos phe:sin en tois dialektikois horois;
hoion he:mera esti, Dio:n peripatei" (L.D. VII 65). haec iterum aut
simplicia aut conposita esse existimabant (L.D. VII 68. Sext. Emp. VIII
93.) simplicibus adnumerabant "ero:te:ma pusma prostaktikon horkikon
aratikon hupothetikon ekthetikon thaumastikon epapore:tikon pragma
homoion axio:mati", quorum definitiones leguntur ap. L.D. VII 66 sq.
Ammon. ad Aristot. "p. herm." p. 96a Br. Geo. Choerob. p. 1178 B. p. 739
Gaisf. Anonym. Coisl. p. 93a Br. praeterea simplicium "axio:mato:n"
erant alia "apophantika katagoreutika kate:gore:tika huperapophantika
arne:tika stere:tika" (L.D. VII 69), alia "ho:rismena aorista mesa"
(Sext. Emp. VIII 96 sq.). tractarunt igitur in hac parte modos et
formulas loquendi ut interrogationem et adhortationem, inter utrumque
quidem non magis distinguentes, quam Protagoras fecerat (cf. L. Spengel
art. script, p. 44), deinde affirmationes et negationes, enuntiata
finita et infinita. Conposita axiomata secundum coniunctiones, quibus
formantur (cf. C.F. Iahn grammaticor. graec. de coni. doctr. p. 19 sq.)
diuidebant, quorum praecipua haec erant "to sune:mmenon (ei) to
parasunne:menon (epei) to sumpeplegmenon (kai kai) to diexeugmenon
(e: e:) to aitio:des (dioti) to diasaphoun to mallon (mallon e:)
to diasaphoun to he:tton (he:tton e:)" L.D. VII 69. 71 sq. Postremo
sequebatur expositio "to:n logo:n kai sullogismo:n", quorum 'ingentem
diuisionem' (L.D. VII 76 sq. Seneca l.l.) excribere longum nec necesse
est; nam id quod uolui satis elucere confiteor, stoicos magna cum
subtilitate argutaque sagacitate de his rebus disputasse uberrimamque
materiam hoc argumentum tractantibus congessisse. Vnum adicio Dionysi
Halicarnasensis locum ita scribentis de comp. uerb. IIII p. 70 Sch. (cf.
V p. 84): "Ego:g' oun, hote diegno:n taute:n te:n hupothesin, eze:toun
ei ti tois proteron eire:tai peri aute:s kai malista tois apo te:s Stoas
philosophois, eido:s tous andras ou mikran phrontida tou lektikou topou
pepoie:menous; dei gar autois tale:the: marturein. oudame: de ouden hup'
oudenos heuro:n to:n goun onomatos e:xio:meno:n oute meizon oute elatton
sunachthen eis he: