cebant. syntaxin,
illa dialecticae cum grammatica coniunctione posita, tam arte cum
praeceptis de iudiciis et conclusionibus datis coniunxerunt, ut nullum
fere inter utramque discrimen seruarent (cf. Prantl l.l. p. 442).
duobus prioribus nunc missis, de quibus uiri docti supra laudati bene
meruerunt et mihi his illic infra dicendum est, breuissime syntaxeos
diuisionem in primis Laertium Diogenem secutus (VII 55 sq.) percurram.
prae ceteris autem in hac re excelluit Chrysippus 'homo acutissimus',
cuius dialecticam dignam quae deorum esset putabant. mirabili nimirum
usus adsiduitate uel potius insatiabilitate scribendi plus trecentis
libris, quorum indicem apud Laert. Diog. VII 189 sq. habes, singulos
locos solius dialecticae inlustrauit, quorum plurimos ne dicam omnes,
cum tota haec dialectica e grammaticis rationibus penderet, non minus
ad dicendi quam ad cogitandi syntaxin pertinuisse in propatulo est.

Duas igitur fecerunt partes dialecticae, quae secundum Senecam (epist.
89, 9) proprietates uerborum exigit et structuram et argumentationes,
ne pro uero falsa subrepant, "ton peri te:s pho:ne:s e: to:n
se:mainonto:n topon", quo de uoce de litteris de uocabulis eorumque
pronuntiatione de orationis partibus de rhythmis de poematis de
uirtutibus uitiisque orationis agebatur (L.D. VII 44. 55 sq.),
alteram quae ad nos nunc pertinet "ton peri to:n pragmato:n e: to:n
se:mainomeno:n topon", qui praeter "ton peri to:n phantasio:n topon"
(L.D. VII 43) conplectebatur "to lekton", quod ab Ammonio (ad Aristot.
"p. herm." p. 100a Br.) "meson tou te noe:matos kai pragmatos", a Sexto
Empirico (adu. math. VIII 70. cf. L.D. VII 73) "to kata logike:n
phantasian huphistamenon" explicatur. erant autem "ta lekta" aut
"ellipe:" aut "autotele:". "ellipe:" enuntiata erant ea, quae e solo
uerbo, quod nominatiuum ut plenum uel "autoteles" fiat requirit,
constant ut "peripatei" (L.D. VII 63) eademque et "kate:gore:mata" et
"sumbamata" adpellabant, quibus praeter hoc simplex "kate:gore:ma",
uerbum intransitiuum ut nostris terminis utar casu obliquo non egens,
etiam transitiuum uerbum adnumerabant sine accusatiuo positum, "elatton
e: kate:gore:ma", et duas uerborum inpersonalium classes, alteram
quae unum casum obliquum poscit ut "metamelei" (sc. "So:kratei")
"parasumbama" siue "parakate:gore:ma", alteram quae duos casus
obliquos postulat, ut "melei" (sc. "So:kratei Alkibiadous") "elatton
e: parasumbama".{5} huic loco tribuebant cum uniuersam de uer