pensis, devas ja havi siajn proprajn sekretojn; nigrajn
sekretojn, laux sia mieno; sekretojn kompare al kiuj la
plej malbonaj de malfelicxa Jekyll estus kvazaux
sunlumo. La afero ne povas dauxri tia, kia gxi
estas. Mi malvarmigxas, kiam mi pensas pri tiu cxi
estajxo rampanta kiel sxtelisto al la lito de Harry!
Malfelicxa Harry, kia vekigxo! Kaj la dangxero!
CXar se tiu cxi Hyde suspektas la ekziston de la
testamento, li povos malpaciencigxi pro deziro heredi.
Ha, mi devos meti la sxultron al la tasko,--se nur
Jekyll tion al mi permesos, li aldonis. CXar denove li
vidis antaux la okulo interna, klarajn kiel
diafanajxo, la strangajn kondicxojn de la
testamento.

Doktoro Jekyll estis tute
sengxena

Post du semajnoj, laux bonega bonsxanco, la
doktoro invitis al unu el siaj agrablaj vespermangxoj
kvin aux ses malnovajn intimulojn, cxiuj
inteligentaj estimindaj homoj, kaj cxiuj kompetentuloj
pri la bona vino; kaj S-ro Utterson tiel manovris, ke li
restis post la foriro de la aliaj. Tio ne estis nova
arangxo, sed jam okazis dekojn da fojoj. Kie Utterson
estis iel sxatata, tie li estis tre multe sxatata.
Dommastroj amis reteni la sekan legxiston, kiam la
gajeguloj kaj la babilemuloj havis jam la piedon sur la
sojlo por foriri; ili amis sidi dum iom da tempo kun lia
netrudema kunesto, sin ekzercante por la soluleco,
sobrigante siajn mentojn en lia ricxa silento, post la
elspezado kaj strecxigado de l' festeco. Al tiu
cxi regulo, D-ro Jekyll ne estis escepto; kaj dum li nun
sidis cxe la kontrauxa flanko de la fajro,--granda,
belforma, glatvizagxa, kvindekjara viro, kun
eksterajxo eble iom ruzeta, sed kun cxia signo de
kapableco kaj bonkoreco,--oni povis ekvidi per liaj
rigardoj, ke li havas al S-ro Utterson sinceran kaj varman
korinklinon.

--Mi deziris paroli kun vi, Jekyll, komencis tiu
cxi. Vi konas tiun vian testamenton ...

Atenta observanto povus konstati, ke la temo estas
malagrabla; sed la doktoro elportis gxin gaje.

--Mia malfelicxa Utterson, li diris, vi estas
kompatinda pro tia kliento. Mi neniam vidis homon tiel
afliktita, kiel vi estis pro mia testamento; escepte se
estus tiu cxirkauxligita pedanto Lanyon, pri tio,
kion li nomas miaj sciencaj herezoj. Ho, mi scias, ke li
estas bonegulo,--vi ne bezonas fari nuban vizagxon,--efektiva
bonegulo, mi cxiam intencas vidi lin pli ofte; sed li
tamen, malgraux cxio, cxirkauxligita pedanto
ja estas; ignoranta, aroganta pedanto. Mi neniam pri iu
estis pli