e tiu estis mia mastro, kial li
ekkriis kiel rato kaj kuris for de mi? Mi servadis lin
suficxe longatempe. Kaj ja ...

La viro haltis, kaj pasigis la manon sur la vizagxo.

--CXio cxi tio estas strangaj cirkonstancoj,
diris S-ro Utterson, sed mi kredas, ke mi ekvidas lumon. Via
mastro, Poole, estas evidente atakita de unu el tiuj
malsanoj, kiuj samtempe turmentegas kaj deformas la
suferanton. Tial, tiom kiom mi scias, la
sxangxigxo de lia vocxo, tial la masko kaj
la evitado de siaj amikoj, tial la avideco trovi tiun
cxi drogon, per kiu la malfelicxulo konservas iom da
espero pri fina resanigxo,--Dio permesu, ke li ne
trompigxu! Jen mia klarigo; gxi estas suficxe
malgaja, Poole, ja terurega por konsideri, sed gxi estas
simpla kaj natura, konsekvencas bone kune kaj liberigas nin
de cxiaj supermezuraj timoj.

--Sinjoro, diris la servisto, makule paligxante, tiu
ajxo ne estas mia mastro, kaj jen la vero. Mia mastro--li
cxirkauxrigardis kaj komencis subparoli--estas
altkreska, belforma homo, kaj la alia estis pligxuste
malgrandegulo.

Utterson provis nenian proteston.

--Ho, sinjoro, ekkriis Poole, cxu vi pensas, ke mi
ne konas mian mastron post dudekjara servado? CXu vi
pensas, ke mi ne scias gxis kioma alto lia kapo atingas
cxe la pordo de la kabineto, kie mi lin vidadis
cxiumatene? Ne, sinjoro, tiu maskitajxo neniam estis
D-ro Jekyll--Dio scias, kio gxi estas, sed neniam
gxi estis D-ro Jekyll, kaj estas la kredo de mia koro,
ke okazis mortigo.

--Poole, respondis la legxisto, se vi tion diras,
farigxos mia devo certigxi pri tio. Kvankam mi multe
deziras respekti la sentojn de via mastro, kvankam mi estas
multe embarasita pri tiu cxi letereto, kiu sxajnas
pruvi, ke li ankoraux vivas, mi konsideros, ke estas mia
devo, trabati tiun pordon.

--Ha, S-ro Utterson, jen vi parolas! ekkriis la
servisto.

--Kaj nun venas la dua demando, dauxrigis la
legxisto, kiu tion faros?

--Nu, vi kaj mi, sinjoro, estis la sentima respondo.

--Tio estas bone dirita, respondis la legxisto, kaj
kio ajn rezultos, mi zorgos pri tio, ke vi ne estos
perdanto.

--Estas hakilo en la teatro, dauxrigis Poole, kaj vi
povas ekpreni la kuirejan fajrincitilon por vi mem.

La legxisto ekprenis en la manon tiun malelegantan
sed pezan ilon, kaj balancis gxin.

--CXu vi scias, Poole, li diris, suprenrigardante,
ke vi kaj mi estas metontaj nin en situacion iome
dangxeran?

--Vi povas ja prave diri tion, respondis la servisto.

--Est