j--pala kaj skuita, kaj duonsvenanta,
kaj palpsercxanta antaux si per la manoj kvazaux
homo reveninta el la morto--tie staris Harry Jekyll!

Tion, kion li diris al mi dum la sekvanta horo, mi ne
povas decidigxi meti skribe sur paperon. Mi vidis tion,
kion mi vidis; mi auxdis tion, kion mi auxdis, kaj
gxi nauxzis mian animon; kaj, tamen, nun kiam tiu
vidajxo jam malaperis de miaj okuloj, mi al mi demandas,
cxu mi gxin kredas? kaj mi ne povas respondi. Mia
vivo estas skuita gxis la radikoj; la dormo forlasis
min; la plej mortiga teruro kunsidas kun mi je cxiuj
horoj de la tago kaj nokto; mi sentas, ke miaj tagoj estas
kalkulitaj, ke mi devos morti; kaj, tamen, mi mortos
nekredanta. Kaj la morala malnobleco, kiun tiu viro ecx
kun larmoj de la pento senvualigis al mi, tion mi ne povas,
ecx en mia memoro pripensi, sen eksalto de teruro. Nur
mi diros, Utterson, kaj tio (se vi povos vin devigi kredi
gxin) jam pli ol suficxos. La estajxo, kiu tiun
nokton englitis en mian domon, estis, laux la konfeso de
Jekyll mem, konata sub la nomo Hyde kaj sercxata en
cxiuj anguloj de la lando kiel la mortiginto de Carew.

Hastie[28] Lanyon.

La plena deklaro pri la afero;
skribita de Doktoro Jekyll

Mi naskigxis en la jaro 18...a, heredonto de granda
ricxeco, naturdotita plie per bonegaj talentoj, inklina
laux karaktero al la laboremo, amanta la estimon de la
sagxuloj kaj bonuloj inter miaj kunhomoj, kaj, tial--kion
oni povus supozi--kun cxia garantio por honoroplena kaj
distingata estonteco. La plej malbona el miaj kulpoj,
efektive, estis ia malpacienca gajeco de temperamento, tia,
kia cxe multaj faris la felicxecon, sed kian mi
trovis malfacile akordigebla kun mia cxiondeviga deziro
tenadi alte la kapon kaj elmontradi pli ol ordinare gravan
vizagxon antaux la publiko. Okazis el tio, ke mi
kasxis miajn plezurojn, kaj ke, atinginte la agxon
de l' pripensado kaj komencinte cxirkauxrigardi
kaj konsideri mian progreson kaj lokon en la mondo, mi jam
staris kompromitita en profunde trompa maniero de vivo.
Multaj homoj ecx fanfaronegus tiajn neregulajxojn,
pri kiaj mi estis kulpa; sed pro la altaj celoj, kiujn mi al
mi antauxmetis, mi rigardis kaj kasxis ilin kun
sento de honto preskaux morbida. Estis do pli la
postulema naturo de miaj aspiroj, ol ia speciala malnobleco
de miaj kulpoj, kiu faris min tio, kio mi estis, kaj per
fosajxo ecx pli profunda ol cxe la plejmulto,
disigis en mi tiujn regionojn de la Bono kaj Malbono, kiuj
d