e plej bone, per
vestoj konvenaj al mia amplekso: baldaux pasis tra la
domo, kie Bradshaw min rigardegis kaj retirigxis pro
tio, ke li vidas S-ron Hyde je tia horo kaj en tia stranga
vestajxo, kaj, post dek minutoj, jen D-ro Jekyll
reeniris sian propran formon kaj sidigxis kun
malheligxinta frunto, por simuli[29]
matenmangxon.

Malgranda ja estis mia apetito. CXi tiu neklarigebla
okazajxo, cxi tiu renversigxo de mia antauxa
spertado, sxajnis, kiel la Babilona fingro sur la muro,
elskribi la literojn de mia kondamnigxo, kaj mi
komencis, pli serioze ol iam, pripensi la rezultatojn kaj
eblecojn de mia duobla ekzistado. Tiu parto de mi, kiun mi
havis la povon projekcii, en la lasta tempo multe
ekzercigxadis kaj nutrigxis; al mi en la lastaj
tagoj sxajnadis kvazaux la korpo de Edward Hyde
pligrandigxas, kvazaux (kiam mi portadis tiun
formon) mi konscias pli ricxan fluon de sango, kaj mi
komencis ekvidi dangxeron ke, se cxi tio estos multe
dauxrigata, la ekvilibro de mia naturo povos esti por
cxiam renversita, ke la kapablo de lauxvola
sxangxigxo povos esti perdita, kaj la karaktero
de Edward Hyde farigxos nerevokeble mia. La potenco de
la drogo ne cxiam montrigxis egala. Unu fojon, tre
frue en mia karerio, gxi restis tute senefika; de tiu
tempo je pli ol unu okazo, mi estis devigita duobligi, kaj
unufoje, kun granda risko de morto, triobligi la kvanton,
kaj tiu malofta necerteco jxetis gxis nun la solan
ombron sur mian kontentecon. Nun, tamen, pro la okazo de tiu
mateno, mi estis devigata konstati, ke dum komence la
malfacilajxo estis, dejxeti la korpon de Jekyll,
lastatempe gxi grade sed decide translokigxis al la
alia flanko. CXio do sxajnis montri al la jena
konkludo, ke mi malrapide perdas mian unuan kaj plibonan
memon, kaj iom post iom enkorpigxas en mian duan kaj pli
malbonan.

Inter tiuj du, mi komprenis, mi jam devas elekti. Miaj du
naturoj havis la komunan memoron, sed cxiujn aliajn
fakultojn plej neegale posedis inter si. Jekyll (kiu estis
kunmetajxo) jen kun la plej akraj timoj, jen kun avida
gustacxo projektis kaj partoprenis la plezurojn kaj
aventurojn de Hyde: sed Hyde estis indiferenta pri Jekyll
aux nur memoris lin kiel la monta bandito memoras la
kavernon, en kiu li sin kasxas kontraux la
persekutado. Jekyll sentis pli ol patran intereson; Hyde
sentis pli ol filan indiferentecon. Kunligi mian sorton kun
tiu de Jekyll, estus morti rilate al tiuj apetitoj, je kiuj
mi de longatempe min indulgadis k