estas, sinjoro. GXi elvokis
grandan publikan senton, respondis Guest.--Kompreneble la
krimulo estis freneza.

--Mi multe dezirus auxdi vian opinion pri tio,
respondis Utterson. Mi havas cxi tie dokumenton de li
skribitan; estas tute inter ni, cxar mi apenaux
scias, kion fari pri gxi: ecx plej bonaspekte la
afero estas malbela. Sed jen, tute laux via speciala
intereso: auxtografo de mortiginto.

La okuloj de Guest plibrilis, kaj li tuj komencis esplori
gxin pasie.

--Ne, sinjoro, li diris, ne freneza; sed estas stranga
skribmaniero.

--Kaj laux cxiuj diroj ankaux tre stranga
skribinto, aldonis la legxisto.

GXuste en tiu momento la servisto eniris kun
letereto.

--CXu tiu estas de D-ro Jekyll, sinjoro? demandis la
komizo. Mi pensis, ke mi rekonas la skribon. CXu estas
io privata, S-ro Utterson?

--Nur invito al vespermangxo. Kial? CXu vi
deziras gxin rigardi?

--Momenton. Mi dankas vin, sinjoro, kaj la komizo metis
la du foliojn flankon cxe flanko kaj zorge komparis
ilian enhavon.

--Dankon, sinjoro, li fine diris, redonante ambaux,
estas tre interesa auxtografo.

Okazis longa pauxzo, dum kiu S-ro Utterson batalis
kontraux si mem.

--Kial vi komparis ilin, Guest? li subite demandis.

--Nu, sinjoro, respondis la komizo, estas iom rimarkinda
simileco; la du skribmanieroj estas laux multaj punktoj
identaj, nur malsimile klinitaj.

--Iom strange, diris Utterson.

--Ja estas, kiel vi diras, iom strange, respondis Guest.

--Bone estus, ne paroli pri tiu cxi letero, vi
komprenas, diris la mastro.

--Jes, sinjoro, diris la komizo, mi komprenas.

Sed S-ro Utterson, tuj kiam li estis sola tiun nokton,
ensxlosis la leteron en sia forta kofro, kaj tie gxi
ripozadis de tiam antauxen.

--Kio! li pensis, Harry Jekyll falsi por mortiginto!

Kaj lia sango malvarmigxis en liaj vejnoj.

La rimarkinda okazo pri Doktoro Lanyon

La tempo pasadis; miloj da funtoj sterlingaj estis
proponitaj kiel rekompenco, cxar la morto de Sir Danvers
ofendis kiel publika malfelicxo, sed S-ro Hyde estis
malaperinta el la sciado de la polico kvazaux li neniam
ekzistis. Oni ja elfosis multon pri lia estinta vivado, kaj
cxio estis malbonfama; rakontoj elsaltis pri lia
krueleco tiom senkompatema kiom perforta; pri lia malnobla
vivado, pri liaj strangaj kunuloj, pri la malamo, kiu
sxajnis cxirkauxi lian karieron; sed pri lia
nuntempa kasxejo, ne ecx murmureto. De l' tempo,
kiam li forlasis la domon en Soho, la matenon de la