, ni devos esti
singardemaj. Mi antauxvidas, ke ni ankoraux povas
impliki vian mastron en ian teruran katastrofon.

--Kial vi ne legas gxin, sinjoro? demandis Poole.

--CXar mi timas, respondis la legxisto solene.
Al Dio placxu, ke mi por tio ne havu kauxzon!

Kaj cxe tio li proksimigis la paperon al sia okulo
kaj legis la jenan:

<<Mia kara Utterson!--Kiam tio cxi venos en viajn
manojn, mi estos malaperinta, en cirkonstancoj, kiujn mi ne
havas la kapablon antauxvidi; sed miaj instinktoj kaj
cxiuj cirkonstancoj de mia sennoma situacio al mi diras,
ke la fino estas certa kaj devas baldaux veni. Iru, do,
kaj unue legu la rakonton, kiun Lanyon, laux sia averto,
estis metonta en viajn manojn: kaj se vi deziros scii ion
pli, turnu vin al la konfeso de

Via malinda kaj malfelicxa amiko

Harry Jekyll>>

--CXu estis tria enfermitajxo? demandis
Utterson.

--Jen, sinjoro, diris Poole, kaj metis inter liajn
manojn suficxe grandan paketon sigelitan cxe
diversaj lokoj. La legxisto metis gxin en sian
posxon.

--Pri cxi tiu papero mi konsilus diri nenion. Se via
mastro forkuris aux mortis, ni povos tamen almenaux
savi lian reputacion. Estas nun la deka; estas necese, ke mi
iru hejmen legi cxi tiujn dokumentojn en trankvileco;
sed mi revenos antaux noktomezo kaj tiam ni venigos la
policon.

Ili eliris, sxlosinte post si la pordon de la teatro,
kaj Utterson, denove lasinte la servistaron kunigxintan
cxirkaux la fajro en la vestiblo, malrapide reiris
al sia oficejo por legi la du rakontojn, per kiuj cxi
tiu mistero estis nun klarigota.

La rakonto de Doktoro Lanyon

La nauxan de januaro, jam antaux kvar tagoj, mi
ricevis per la vespera liverado rekomenditan leteron,
adresitan per la mano de mia kolego kaj malnova lerneja
kunulo, Harry Jekyll. Tio multe min surprizis, cxar ni
tute ne kutimis interkorespondi; mi lin vidis, ja
kunmangxis kun li, la antauxan vesperon, kaj mi
povis imagi en nia interrilato nenion, kio povus pravigi la
formalajxon de rekomendo. La enhavo pligrandigis mian
miron, cxar la letero estis jene esprimita:

<<Kara Lanyon,

<<Vi estas unu el miaj plej malnovaj amikoj, kaj kvankam
ni de tempo al tempo malkonsentis pri sciencaj aferoj, mi ne
povas rememori, almenaux miaflanke, ian rompigxon en
nia amo unu al la alia. Neniam estis tago en kiu, se vi
estus dirinta al mi: Jekyll, mia vivo, mia honoro, mia
prudento dependas de vi,--mi ne oferus mian tutan havon
aux mian maldekstran manon por vi