dolore trompita, ol pri Lanyon.

--Vi scias, ke mi neniam aprobis gxin, dauxrigis
Utterson, senkompate malatentante la novan temon.

--Mian testamenton? Jes, certe, mi scias tion, diris la
doktoro iomete akre, tion vi jam diris al mi.

--Nu, mi diras tion al vi denove, dauxrigis la
legxisto; mi lastatempe eksciis ion rilate al la juna
Hyde.

La granda bela vizagxo de D-ro Jekyll paligxis
gxis la lipoj mem, kaj nigreco aperis cxirkaux
liaj okuloj.

--Mi ne volas auxdi plu, li diris. Tiun temon, mi
pensis, ni konsentis ne plu aludi.

--Tio, kion mi auxdis, estis abomena, diris
Utterson.

--Tio ne povas sxangxi la aferon. Vi ne
komprenas mian pozicion, respondis la doktoro, kun ia
nekonsekvenceco de maniero. Mi trovigxas en doloriga
situacio, Utterson. Mia pozicio estas tre stranga, ja tre
stranga. Estas unu el tiuj aferoj, kiujn la diskutado ne
povas ripari.

--Jekyll, diris Utterson, vi min intime konas; mi estas
homo konfidinda. Faru pri cxi tio plenan malkasxan
konfeson, kaj mi neniel dubas, ke mi povos eltiri vin el via
embaraso.

--Mia bona Utterson, diris la doktoro, estas treege bona
viaparte, kaj mi ne trovas vortojn, per kiuj vin danki. Mi
plene kredas vin; mi konfidus al vi plivole ol al cxiu
alia vivanta, ja, plivole ol al mi mem, se mi povus fari la
elekton; sed vere ne estas tio, kion vi supozas, ne estas
tiel malbone; kaj gxuste por trankviligi vian bonan
koron, mi diros al vi cxi tion: Tuj kiam mi volos, mi
povos min liberigi de S-ro Hyde. Pri tio mi donas al vi mian
manon, kaj mi dankas vin ree kaj ree. Kaj mi aldonos nur unu
malgrandan vorton, Utterson, kiun,--mi estas certa pri tio,--vi
akceptos sen ofendigxo: ke cxi tio estas privata
afero, kaj mi vin petas, lasu gxin dormadi.

Utterson pripensadis dum kelkaj momentoj, rigardante en
la fajron.

--Mi havas nenian dubon, ke vi estas tute prava, li
diris fine, starigxante.

--Nu, bone, sed cxar ni tusxis tiun cxi
aferon, kaj por la lasta fojo, kiel mi esperas,
dauxrigis la doktoro, estas unu punkto, kiun mi dezirus
al vi komprenigi. Mi havas vere grandan intereson al la
malfelicxa Hyde. Mi scias, ke vi vidis lin; li tion
diris al mi; kaj mi timas, ke li kondutis malgxentile.
Sed mi ja sincere havas grandan, grandegan intereson al tiu
junulo; kaj se mi estus forprenita, Utterson, mi deziras, ke
vi promesu al mi, toleri lin kaj havigi al li liajn rajtojn.
Vi tion farus, mi pensas, se vi scius cxion; kaj estus
sxargxo forigita de mia